Στο ξεκίνημα μιας νέας εκπαιδευτικής χρονιάς για την μειονότητα !!!

«………. το οποίο ( κράτος) ποτέ δεν ζήτησε τον λόγο από τους γονείς οι οποίοι δεν έστελναν τα παιδιά τους σχολείο και δεν εφάρμοζαν την «υποχρεωτική εκπαίδευση» και επί πλέον ποτέ δεν ζήτησε τον λόγο από όλους αυτούς τους Χριστιανούς εκπαιδευτικούς που δίδασκαν σε σχολεία του ορεινού όγκου οι οποίοι εφάρμοζαν μια δική τους εκπαιδευτική πολιτική «της μη μόρφωσης, με σκοπό να φύγουν» παραβλέποντας ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θα έφευγαν αφού δεν είναι αστοί , όπως στην Κωνσταντινούπολη, και ότι για να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο έπρεπε να μορφωθούν και διαπαιδαγωγηθούν μέσα στα σχολεία».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το άρθρο που ανέβασα πριν κανένα μήνα στην ιστοσελίδα μου με τίτλο  « η ασοφία των «σοφών» για την μειονοτική εκπαίδευση».

Σε μερικές μέρες ανοίγουν τα σχολεία. Στο σημερινό μου κομμάτι  θα αναφερθώ στα χιλιάδες παιδιά της μειονότητας ( αδόκιμος ο όρος , αλλά τον χρησιμοποιώ προς κατανόηση) τα οποία θα πάρουν τον δρόμο της μόρφωσης, στους γονείς και εκπαιδευτικούς τους  οι οποίοι ευθύνονται για το «αύριο» τους.  Γονείς και εκπαιδευτικοί  αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις που τους αναλογούν  και τις ευθύνες τους έναντι των παιδιών και μαθητών τους.  Οι δύο μαζί αποτελούν μια «μαγιά» αφού από αυτούς εξαρτάται  η διαπαιδαγώγηση, η μόρφωση, η ένταξη στον κοινωνικό ιστό όλων των παιδιών και αυριανών πολιτών της χώρας.

Τα παιδιά της μειονότητας εκτός από το δικό τους «αύριο», το μέλλον τους,  πρέπει  να  μορφωθούν , να εργασθούν , να κοινωνικοποιηθούν και να γίνουν οι αυριανοί  καθοδηγητές μιας κοινωνίας η οποία θα εργασθεί από κοινού για την πρόοδο, ευημερία και  δημιουργία νέων  δεδομένων για την περιοχή. Μιας περιοχής η οποία μπορεί να γίνει για πολλούς παράδειγμα προς μίμηση. Εξάλλου η μόρφωση και η γνώση  είναι πλούτος , είναι  ο πραγματικός καθοδηγητής στην ζωή, είναι  η πυξίδα για μια θάλασσα χωρίς κύματα με προορισμό το «καλό λιμάνι».

Οι πρώτοι συνοδοιπόροι τους , οι γονείς, οι οποίοι πρέπει να έχουν ως γνώμονα  την μόρφωση των παιδιών τους. Εγκαταλείποντας αγκυλώσεις του παρελθόντος  που δεν επέτρεπαν την  μόρφωση των παιδιών τους αφενός  μεν των αγοριών για να βοηθάνε τους γονείς στις καθημερινές εργασίες του βιοπορισμού  και αφετέρου  των κοριτσιών λόγω μιας απηρχειωμένης αντίληψης ότι τα κορίτσια δεν πρέπει να σπουδάζουν αλλά να μαθαίνουν  κοπτική και ραπτική και να περιμένουν τον καλό τους που τους τον παρουσίαζε ο πατέρας, πρέπει να στηρίξουν κάθε προσπάθεια τους και να ενδιαφέρονται  για την μαθητική τους πορεία. Και αυτό , γιατί ακόμη υπάρχουν εκατοντάδες γονέων που αδιαφορούν πλήρως για το «τι μέλει γενέσθαι των παιδιών τους»  , αδιαφορώντας  πλήρως και ναι την υποχρεωτική εκπαίδευση των παιδιών τους  καταπατώντας ακόμη και τους υφιστάμενους νόμους.

Οι δεύτεροι «φίλοι» τους και καθοδηγητές τους , οι δάσκαλοι τους. Αυτοί  που θα πρέπει να τηρούν τους νόμους , χωρίς να τους αναλύουν και ερμηνεύουν  κατά το δοκούν,  και επί πλέον αυτοί που  με την ηθική διάσταση του έργου που επιτελούν  θα καταστούν οι σημαντικότεροι «εργάτες» για την σφαιρική διαπαιδαγώγηση των παιδιών , χωρίς παρωπιδικές αντιλήψεις, χωρίς εθνικιστικές κορώνες, με κατανόηση στην ιδιαιτερότητα θα διδάξουν όχι μόνο την «ελληνομάθεια» , αλλά την  γνώση  που πρέπει να λαμβάνει κάθε άνθρωπος  για να αποφύγει την άγνοια και την ημιμάθεια .  

Στήριγμα όμως και των τριών ομάδων , των  παιδιών, των γονέων και των δασκάλων, η Πολιτεία.  Αυτή που θα μεριμνά για την σύγχρονη εκπαίδευση και γνώση. Που θα «ανοίγει σχολεία για να κλείνει φυλακές» . Που θα επιμορφώνει τους δασκάλους. Που  η διδακτέα της ύλη θα είναι σύγχρονη . Που θα εμποδίζει κάθε γονέα ο οποίος θα αδιαφορεί για την μόρφωση του παιδιού του. Που θα   μετατρέπεται σε «τιμωρό» του δικού του δημόσιου υπαλλήλου ο οποίος θα  νομίζει ότι μπορεί να ασκεί δική του εκπαιδευτική πολιτική, που θα νομίζει ότι  μπορεί να γίνει με την στάση του «αιτία φυγής των παιδιών» από την χώρα που γεννήθηκαν, που θα πιστεύει ότι με τα εθνικιστικά του ιδεώδη μπορεί να διαφοροποιήσει ένα παιδί.

Αν  όλα όσα γράφτηκαν τα εντάξει κάποιος στο ιδιαίτερο εκπαιδευτικό καθεστώς που υπάρχει  στην μειονότητα της Θράκης, με τις διεθνείς  και διμερείς υποχρεώσεις  της χώρας, τότε εύκολα κατανοεί ότι « ψευτοπατριωτικά» παιχνίδια δεν επιτρέπονται στην περιοχή, ούτε επιτρέπεται στον κάθε αδαή να υποστηρίζει επιθυμητά για εκείνον , αλλά μη εφαρμόσιμα για τους πολλούς πράγματα και προτάσεις.

Ξεκινά μια νέα σχολική χρονιά.  Πολιτεία, γονείς και εκπαιδευτικοί  ας  συνεργασθούν όλοι μαζί για την εκπαίδευση . Ιδιαίτερα για την μειονοτική εκπαίδευση  η οποία χωλαίνει και χρειάζεται ίαση.