Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015

Γιατί τόσος πολιτικός βερμπαλισμός ?






Παρά τα τόσα  φιλοκυβερνητικά άρθρα που έχω διαβάσει τις τελευταίες ημέρες , που τείνουν να χωρίσουν τον λαό σε φιλέλληνα  και  φιλοδυτικό ή ακόμη καλύτερα φιλοτροϊκανό ,  θα προσπαθήσω να παραθέσω τις απόψεις μου  παίρνοντας το ρίσκο να «κατηγορηθώ» σαν αντιδραστικός και  συστημικός, με βάση τον οξύμωρο χαρακτηρισμό της εποχής μας.
Η Κυβέρνηση  μεταβάλλοντας τις προεκλογικές φρασεολογίες της  δηλώνει για εσωτερική κατανάλωση  δέσμια του προγράμματος Θεσσαλονίκης και των υποσχέσεων που έδωσε σε όλους αυτούς  που την ψήφισαν. Σημειώνει ότι δεν επιθυμεί δάνεια, ότι δεν υπογράφει παράταση προγραμμάτων, έστω και για μερικούς μήνες και ζητά να  της δοθούν  χρήματα απλά με την υπόσχεση ότι τον Μάιο θα υποβάλλει το πρόγραμμα της.
Οι μεγαλοστομίες όμως της Κυβέρνησης που απευθύνονται στο εσωτερικό, δεν εισακούονται στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να μικραίνει η χρονική περίοδος  και να οδηγείται η χώρα σε ένα ατέρμονο προβληματισμό «για το τι μέλλει γενέσθαι».  Προτείνει προγράμματα , τα οποία έπρεπε να είχε, αφού ήταν γνωστό ότι θα κέρδιζε τις εκλογές  και παρουσιάζεται  στο διεθνές στερέωμα σαν μία Κυβέρνηση σαν τις άλλες, ενώ θέλει να δείχνει ότι διαφέρει.
Κυβερνητικά στελέχη επισκέπτονται  ξένες πρωτεύουσες και συνομιλούν με ομολόγους τους , λαμβάνουν χαμόγελα και υποσχέσεις και στο τέλος όλοι , μηδενός εξαιρουμένου των πολιτικών που συνομιλούν , τους δηλώνουν ότι «θα πρέπει  να τηρήσει η Κυβέρνηση τις υποχρεώσεις της, απορρίπτοντας κάθε γεφυροποιό προσπάθεια». Τέλος η Κυβέρνηση απευθύνεται  και στο «ξανθό γένος» και ελπίζει ότι θα βρει θετική ανταπόκριση, λησμονώντας το τι συνέβη με την Κύπρο και πολύ περισσότερο  λησμονώντας ότι το «ξανθό γένος» αντιπολιτεύεται την Δύση και ιδιαίτερα την Γερμανία και θέλει πάση θυσία να χρησιμοποιήσει κάθε μέσω εναντίον της ηγέτιδας χώρας της ΕΕ.
Λόγω της πολυφωνικής και πολυπρόσωπης εξωτερικής πολιτικής που η Κυβέρνηση  θέλει να χαράξει,  παρουσιάζεται σα να αντιστρατεύεται την Δυτική πολιτική έναντι της Ρωσίας  και κινείται  αντιευρωπαϊκά, με επακόλουθο οι Ευρωπαίοι εταίροι  να δηλώνουν « γιατί η Ελλάδα δεν είναι αλληλέγγυα , αλλά ζητά αλληλεγγύη»!
Και όλα αυτά συμβαίνουν τώρα που σιγά σιγά μας εγκαταλείπουν οι φίλοι  και παραμένουμε μόνοι μας. Αντί λοιπόν , η Κυβέρνηση,  να πείσει με τα  έργα της, τους εταίρους μας ακολουθεί  το δόγμα του «τσαμπουκά» και το χειρότερο καλλιεργεί έναν έντονο  υπερ-πατριωτισμό που καταντά επικίνδυνος διχάζοντας τον λαό σε οπαδούς «της Κυβερνητικής πολιτικής και Κυβερνητικού τσαμπουκά και από την άλλη σε  οπαδούς  της αντικυβερνητικής πολιτικής  του αλλοπρόσαλλου  και του ετσιθελισμού». Παρουσιάστηκαν «αυθόρμητες»  ομάδες και κινήματα στήριξης της Κυβερνητικής πολιτικής  , θυμίζοντας μας άλλες εποχές  όταν δημιουργούνταν παρόμοια κινήματα και παρόμοιες διαδηλώσεις για τις ταυτότητες  ή για τόσα άλλα που ταλάνισαν την χώρα.
Μέσα στο ιστορικό διάβα έχουν παρατηρηθεί αρκετές παρόμοιες καταστάσεις με οικτρά επακόλουθα. Αυτά θα πρέπει η Κυβέρνηση  να ισοσταθμίσει  και να παρουσιάσει  πρόγραμμα  που θα βγάλει την χώρα από τα πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα. Λύση δεν είναι τα δημοψηφίσματα που διαφαίνονται ότι θα χρησιμοποιηθούν, έτσι ώστε  η Κυβέρνηση να αποποιηθεί των ευθυνών της,  αναζητώντας την κάλυψη πίσω από τον λαό,  θέλοντας με τον τρόπο αυτό να υπεραμυνθεί των προεκλογικών της υπερβολών που δεν μπορεί να υλοποιήσει και να κρυφτεί από πίσω από τα δεινά αποτελέσματα που μπορεί να επέλθουν από την μη συνεννόηση και από τον μη διάλογο με τους εταίρους.    

Ο χρονικός ορίζοντας περιορίζεται  και οι καλοί καπεταναίοι στην φουρτούνα φαίνονται. Καθυστερήσεις και πολιτικές αστοχίες δεν χωράνε. Όταν «χώρεσαν» επήλθε η καταστροφή.