Η καταστροφή ενός μνημείου από τη μανία του πολέμου

Ορθώς λέγεται ότι ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων των κακών. Στο διάβα των αιώνων επιβεβαιώθηκε η ρήση αυτή, αφού οι άνθρωποι καταλαβαίνουν όλο και περισσότερο τα αποτελεσματα και τα  δεινά του πόλεμου. Αυτά που γνωρίζουμε καλύτερα, , εφόσον ζούμε στη σύγχρονη εποχή είναι τα δεινά που υπέστησαν οι άνθρωποι στον 20ο και στο ξεκίνημα του 21ου αι.  Εκτός από το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων θεωρειται εξίσου σημαντική η καταστροφή μνημειων πολιτισμού. Όπως είναι γνωστό σ' αυτά συγκαταλέγονται μνημεία της αρχαιότητας, μουσειακού χώροι, χώροι λατρείας κλπ.
 Ενα σημαντικό μνημείο λατρείας είναι και το παλιό μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου στις παρυφές του Ολύμπου, σε υψομετρο 1000μ ,στο φαράγγι του Ενιπέα. Η περιοχή φανταστική. Το πράσινο κατακλύζει τις πλαγιές του βουνού. Ήταν φυσικο ο Αγιος Διονύσιος να αναζητήσει σ' αυτήν την περιοχή το 1542 ενα ιδανικό μέρος για να ιδρύσει το μοναστήρι του, όπου θα ήκμαζε η μοναστική ζωή και ο άνθρωπος θα είχε τη δυνατότητα να επικοινωνήσει πνευματικά με το Θεό. Πραγματικά είναι ο ιδανικός τόπος πνευματικής ανάτασης,"της εν Χριστώ ζωής" όπως θα έλεγαν οι πατέρες της εκκλησίας και της ολοκλήρωσης του ανθρώπου.

  Σ' αυτόν λοιπόν τον καταπράσινο τόπο το μοναστήρι στο διάβα των αιώνων δέχθηκε επιδρομες και επιθεσεις αλλά  άντεξε.
  Και ήρθαν δύσκολοι καιροί, "χαλεποί" όπως θα τους χαρακτήριζε ο διηγηματογράφος. Ήταν το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου, το 1943. Οι Γερμανοί κατακτητές μαθαίνοντας ότι στο μοναστήρι φυλοξενούνται αντάρτες κι ότι αποτελεί πυριτιδαποθήκη τους, αποφασίζουν να το βομβαρδίσουν για να καταπνίξουν κάθε αντίσταση στην περιοχή. Δε σκέπτονταν όμως πως ταυτόχρονα βομβάρδιζαν και τον πολιτισμό. Ενα πολιτισμό του οποίου τα μνημεία κοσμούσαν την ανθρωπότητα. Κατέστρεψαν ενα ύστερο-βυζαντινό μνημείο που άντεξε στο διάβα των αιώνων αλλά χάθηκε στη μανία του πολέμου.

 Σήμερα αναστηλώνεται στο πλαίσιο του προγράμματος ΕΣΠΑ2007-2013 με πρόγραμμα που εκπονεί η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων της Περιφέρειας Αν. Μακεδονιας και Θράκης. Οι εργασίες συνεχίζονται δυναμικά. Θα προτείναμε όμως η Εφ. Αρχαιοτήτων να κρατήσει ανέπαφο τον κατεστραμένο δυτικό τοίχο, ώστε να αποτελεί μαρτυρία καταστροφής πολιτιστικών και θρησκευτικών μνημείων κατά τη διάρκεια πολέμου. Η διατήρηση ενός τμηματος του βομβαρδισμενου τοίχου θα βοηθήσει στη διατήρηση ης ιστορικής μνήμης και μπορεί να λειτουργήσει σαν ανασταλτικός παράγοντας για παρόμοιες πράξεις στο μέλλον.