Πολιτικές φόβου και απομόνωσης ή ανοιχτές πολιτικές φιλίας ?

                                                                 Αγορά Μυτιλήνης     

                                                                 ( Καλωσορίσατε)

Όταν πριν από χρόνια δεν πατούσε Έλληνας  επισκέπτης στο Αϊβαλί λόγω της πολιτικής που εφάρμοζε έναντι των Ελλήνων ο τότε Δήμαρχος, όλοι οι φορείς και ο εμπορικός κόσμος αποφάσισε  στις προσεχείς  Δημοτικές εκλογές να υποδείξει  ένα άλλο πρόσωπο ευρείας αποδοχής  και  ανοιχτόμυαλο ,για τον Δήμο Αιβαλιού. Έκτοτε το Αιβαλί  το επισκέπτονται χιλιάδες Ελλήνων.

Ιδιαίτερα δε μετά την πολιτική που εφάρμοσε, προς τιμήν της,  η Τουρκική Κυβέρνηση με πρώτο τον Ταγίπ Ερντογάν και έδωσε  άδειες για θρησκευτικές τελετές και λειτουργίες σε Ναούς της Καππαδοκίας, Ιωνίας, Νότιας Τουρκίας και Πόντου, η Τουρκία είχε κατακλειστεί από Έλληνες. Αυτή η νοοτροπία της θρησκευτικής ελευθερίας από την Τουρκική Πολιτεία  συνεχίζεται και προσαυξάνεται.

 Οι  Τουρκικοί Δήμοι και οι φορείς  καλωσορίζουν τους Έλληνες, με μεγάλα πανό στα Ελληνικά, όταν επισκέπτονται τις περιοχές τους , τις εορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, στις λειτουργίες του Πατριάρχη στην Έφεσο, στον Πόντο, στην Καππαδοκία . Πρόσφατα ο Δήμος Σμύρνης, επιδιόρθωσε και απέδωσε  στην Ελληνική και Ορθόδοξη Κοινότητα της Σμύρνης , την οποία  έμμεσα αποδέχθηκε ως Κοινότητα, τον Ορθόδοξο Ναό του Αγίου Βουκόλου και έδωσαν σχετικές άδειες να περιφέρουν τον Επιτάφιο στους δρόμους της Σμύρνης, της Πριγκήπου και αλλού , όπου οι Μουσουλμάνοι πιστοί  σεμνά  και με θρησκευτική κατανόηση αποδέχονταν το γεγονός.

                                                                        ΠΡΙΓΚΗΠΟΣ

                                                                           ΣΜΥΡΝΗ

Πρόσφατα γιόρτασα το Πάσχα στην Μυτιλήνη. Χάρηκα γιατί ο οικείος Μητροπολίτης  και σαν απόφοιτος της Χάλκης , χωρίς παρωπιδικές αντιλήψεις επιτρέπει και διαβάζεται το Ευαγγέλιο της Αγάπης , μεταξύ άλλων και στην Τουρκική γλώσσα. Ίσως είναι το μοναδικό μέρος της Ελλάδας όπου διαβάζεται στα Τουρκικά , αν και θα έπρεπε στο θέμα αυτό να πρωτοπορεί η Θράκη . Εξάλλου περί Ευαγγελίου της Αγάπης πρόκειται και απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους χωρίς διακρίσεις. 

Ένα άλλο γεγονός που με χαροποίησε είναι η στάση Δήμου , φορέων και επαγγελματιών. Τιμοκατάλογοι στα Τουρκικά, ενημερωτικά στα Τουρκικά, καλωσόρισμα στα Τουρκικά. Τιμοκατάλογος και σημαιούλα Τουρκική . Μέχρι και ενημέρωση στην Τουρκική γλώσσα ότι το κουτί που υπάρχει στην Εκκλησία είναι για τις ανάγκες της Εκκλησίας. Στην Μυτιλήνη , και το εύχομαι, δεν θα εκπλαγώ αν στο εγγύς μέλλον  στο « Μπαϊράμι» που κατακλύζεται από Τούρκους, να διαβάσουμε σε πανό « Bayramιnιz kutlu olsun ! Hos geldiniz» , που σημαίνει « Καλωσορίσατε ! Σας ευχόμαστε για το Μπαϊράμι σας». Οι κάτοικοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τους απέναντι τους. Με σεβασμό και  παραμερίζοντας κάθε οικονομικό κέρδος, δηλώνουν ότι είναι οι καλύτεροι επισκέπτες του νησιού.

Και ερχόμαστε τώρα στην Θράκη. Εκεί όπου κυριαρχεί η πολιτική του 1950, εκεί όπου δεν θέλουν κάποιοι που εκμεταλεύονται τις καταστάσεις να ακούνε την λέξη «Τούρκος, Τουρκικά, Τουρκική» , εκεί όπου δεν  βλέπουμε τιμοκατάλογους, εκτός ολίγων εξαιρέσεων, γραμμένους στα Τουρκικά να απευθύνονται στους εκ Τουρκίας επισκέπτες, εκεί όπου δεν βλέπουμε οι Δήμοι και οι άλλοι φορείς να καλωσορίζουν  στις εισόδους των πόλεων, με πανό,   τους Τούρκους επισκέπτες, εκεί όπου δεν ακούστηκε ποτέ το Ευαγγέλιο της Αγάπης στα Τουρκικά.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους εκ Βουλγαρίας και Ρουμανίας επισκέπτες. Οι Δήμοι και οι επαγγελματικοί φορείς δεν ασχολήθηκαν με το φαινόμενο του «διερχόμενου τουρίστα» και δεν κατόρθωσαν να συγκρατήσουν  τους χιλιάδες των επισκεπτών . Δεν οργάνωσαν τίποτε που να σχετίζεται με την οικονομία, το εμπόριο , με τον πολιτισμό. Δεν  κατάφεραν να κινήσουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών γαστρονομικά.

Στην Θράκη φαίνεται ότι ακόμη δεν μάθαμε να προσελκύουμε επισκέπτες . Ακόμη δεν μάθαμε ότι ο τουρισμός δεν αναπτύσσεται με ιστορικά φυλλάδια και με συμμετοχές σε τουριστικές εκθέσεις,  αλλά με πρακτικές εφαρμογές. Στην Θράκη δεν κάναμε ημερήσια προγράμματα επίσκεψης των Βυζαντινών και Οθωμανικών μνημείων. Στην Θράκη ακόμη όσο επικρατεί και κυριαρχεί ως πρωθύστερο των πολιτικών ενεργειών μας η κακώς εννοούμενη εθνικοφροσύνη , δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την βασική πολιτική μας αρχή που είναι η πολιτική του 1950 , η πολιτική  του «διαίρει και βασίλευε» η οποία όμως δεν είχε καμιά τύχη και δεν έφερε τα αναμενόμενα  αποτελέσματα .

Εφόσον  ο τουρισμός αποτελεί οικονομική παράμετρο και ταυτόχρονα πολιτική ανάπτυξης φιλικών δεσμών μεταξύ των λαών, θα πρέπει να παραμεριστεί κάθε ιδεοληψία με σκοπό την ανάπτυξη  μιας πολιτικής συνύπαρξης. Ας  μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας  η κάθε , ένθεν κακείθεν, πολιτική ενέργεια και ας πρωτοστατήσει  η Θράκη  σε μια νέα περίοδο παραδειγματιζόμενη από τις πολιτικές που εφαρμόζει η Μυτιλήνη και η Σμύρνη.

Και επί τέλους η Ελληνική Πολιτεία , παραμερίζοντας κάθε πρόβλημα , ας δώσει άδεια σε κάποιο Τέμενος ,Οθωμανικής περιόδου,  το οποίο σήμερα είναι μουσείο, για να λειτουργήσει στις Μουσουλμανικές εορτές  και να ικανοποιήσει τους χιλιάδες Μουσουλμάνους που θα ήθελαν να προσευχηθούν .  Πολλοί Ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας και λαός χαίρεται που λειτουργούν Ορθόδοξοι Ναοί στην Ανατολή και Ιωνία, δεν θα έπρεπε με το ίδιο αίσθημα χαράς να πρωτοστατήσουν για να προσευχηθούν και οι Μουσουλμάνοι σε κάποιο τέμενος , εκτός Θράκης;

  

  

Παιχνίδια πολιτικών εντυπώσεων !!!!!

Διανύουμε μια από τις χειρότερες περιόδους στην ιστορία. Απομονωμένη η χώρα από εταίρους και φίλους, οικονομικά χρεωμένη και  χρεοκοπημένη αναζητώντας πόρους να αποπληρώσει τις δόσεις των δανείων , τους μισθούς και τις συντάξεις, και με μια  κοινωνία χωρισμένη στα δύο : σε αυτούς που αναμένουν θαύματα από την παρούσα Κυβέρνηση, η οποία , ειρήσθω εν παρόδω, έταξε προεκλογικά «λαγούς με πετραχήλια» και σε αυτούς που προβληματισμένοι  και με την σκέψη για το  «τι μέλλει γενέσθαι», αναμένουν , ακόμη, και τα χειρότερα.

Και όλα αυτά με μία Κυβέρνηση  «πολλών ταχυτήτων» , όχι μόνο λόγω της συνεργασίας δύο πολιτικών κομμάτων που έχουν τελείως διαφορετικές ιδεολογίες , κοσμοθεωρίες  και αντιλήψεις, αλλά γιατί έχουν μοιράσει τα Κυβερνητικά τεκταινόμενα σε   ανθρωπιστικά, οικονομικά, μεταρρυθμιστικά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και στα εθνικά, που τείνουν να μετατραπούν σε εθνικιστικά υπέρ των ΑΝ.ΕΛ. Βέβαια στα τελευταία εμπλέκονται και οι οπαδοί της Εθνικιστικής Αριστεράς και ολοκληρώνουν το κυβερνητικό παζλ. 

Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη σημασία και είναι άκρως επικίνδυνο,  είναι οι διαφορετικές φωνές που άρχισαν να ακούγονται μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίες οφείλονται  στις ιδεολογικές διαφορές  και κυρίως στις προσωπικές βλέψεις , που υπάρχουν. Πολλοί ήταν αυτοί που σημείωναν πριν πολλούς μήνες ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ήταν δύσκολο να διαπραγματευτεί , αλλά να εφαρμόσει αυτά που διαπραγματεύθηκε , λόγω της Αριστερής Πλατφόρμας , μια και υπάρχουν πολλές διαφορές στην εφαρμογή του οικονομικού σχεδιασμού. Φωνές που απηχούν το ξένο , παρά την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να εμφανίσει το κόμμα αρραγές  Αριστερό . Ένα  κόμμα με εφαρμογές ξένες  , παρά τα λεγόμενα ,αφού αρνείται να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, να τα βάλει με τις συντεχνίες και να  δώσει πνοή ανάπτυξης στην χώρα. Με  διαφοροποιήσεις από τις προεκλογικές δεσμεύσεις , «ψευτοπαληκαρισμούς»  , για το εσωτερική κατανάλωση   και άλλες φωνές  στο εξωτερικό , με σκοπό να  δοθούν τα χρήματα  και να υπογραφούν οι συμφωνίες , αντί των μνημονίων.

Από την άλλη , μια αξιωματική αντιπολίτευση που ακόμα «ψάχνεται» για να βρει τρόπους να αναλύσει την βαριά της ήττα στο εσωκομματικό της  , ενώ η ηγεσία της βάλλεται πανταχόθεν με σκοπό  να πεισθεί ότι η μετατροπή της ΝΔ από κεντρώο κόμμα σε ακραίο ήταν και το βασικό αίτιο της ήττας της. Επί πλέον  η  τακτική της να μην συγκρουσθεί  με το κατεστημένο πολιτικό σύστημα, το οποίο εκπροσωπεί και μεγάλη μερίδα της , με αποτέλεσμα να φορτωθεί ο απλός λαός τα «κακώς κείμενα» , ήταν και  το βασικό της λάθος που επέφερε την τελειωτική καταδίκη της.

Τα ίδια και χειρότερα στο ΠΑΣΟΚ, που αναμένει τον Μάιο ώστε να αναζητηθεί  νέος πρόεδρος  για να αναλάβει τα ηνία του κόμματος με σκοπό να βοηθήσει να ορθοποδήσει το κόμμα  του 42% που έφθασε σήμερα στο 4% με απώτερο σκοπό  να προσπαθήσει να δημιουργήσει την «σοσιαλοδημοκρατία» όπως θα την ήθελαν πολλοί.   

Μέσα σε αυτό λοιπόν το θολό πολιτικό τοπίο, συνεχίζουμε το παιχνίδι των εντυπώσεων, αντί  της συνεργασίας. Προσπαθούμε να αποκομίσουμε πολιτικά οφέλη  όταν η χώρα  αντιμετωπίζει δεινά. Όταν υπάρχει περίπτωση μετά 4 μήνες να βρεθούμε «εκτός νυμφώνος» ή εντός , με χειρότερους όρους, με ολέθρια  αποτελέσματα. 

Γιατί τόσος πολιτικός βερμπαλισμός ?

Παρά τα τόσα  φιλοκυβερνητικά άρθρα που έχω διαβάσει τις τελευταίες ημέρες , που τείνουν να χωρίσουν τον λαό σε φιλέλληνα  και  φιλοδυτικό ή ακόμη καλύτερα φιλοτροϊκανό ,  θα προσπαθήσω να παραθέσω τις απόψεις μου  παίρνοντας το ρίσκο να «κατηγορηθώ» σαν αντιδραστικός και  συστημικός, με βάση τον οξύμωρο χαρακτηρισμό της εποχής μας.

Η Κυβέρνηση  μεταβάλλοντας τις προεκλογικές φρασεολογίες της  δηλώνει για εσωτερική κατανάλωση  δέσμια του προγράμματος Θεσσαλονίκης και των υποσχέσεων που έδωσε σε όλους αυτούς  που την ψήφισαν. Σημειώνει ότι δεν επιθυμεί δάνεια, ότι δεν υπογράφει παράταση προγραμμάτων, έστω και για μερικούς μήνες και ζητά να  της δοθούν  χρήματα απλά με την υπόσχεση ότι τον Μάιο θα υποβάλλει το πρόγραμμα της.

Οι μεγαλοστομίες όμως της Κυβέρνησης που απευθύνονται στο εσωτερικό, δεν εισακούονται στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να μικραίνει η χρονική περίοδος  και να οδηγείται η χώρα σε ένα ατέρμονο προβληματισμό «για το τι μέλλει γενέσθαι».  Προτείνει προγράμματα , τα οποία έπρεπε να είχε, αφού ήταν γνωστό ότι θα κέρδιζε τις εκλογές  και παρουσιάζεται  στο διεθνές στερέωμα σαν μία Κυβέρνηση σαν τις άλλες, ενώ θέλει να δείχνει ότι διαφέρει.

Κυβερνητικά στελέχη επισκέπτονται  ξένες πρωτεύουσες και συνομιλούν με ομολόγους τους , λαμβάνουν χαμόγελα και υποσχέσεις και στο τέλος όλοι , μηδενός εξαιρουμένου των πολιτικών που συνομιλούν , τους δηλώνουν ότι «θα πρέπει  να τηρήσει η Κυβέρνηση τις υποχρεώσεις της, απορρίπτοντας κάθε γεφυροποιό προσπάθεια». Τέλος η Κυβέρνηση απευθύνεται  και στο «ξανθό γένος» και ελπίζει ότι θα βρει θετική ανταπόκριση, λησμονώντας το τι συνέβη με την Κύπρο και πολύ περισσότερο  λησμονώντας ότι το «ξανθό γένος» αντιπολιτεύεται την Δύση και ιδιαίτερα την Γερμανία και θέλει πάση θυσία να χρησιμοποιήσει κάθε μέσω εναντίον της ηγέτιδας χώρας της ΕΕ.

Λόγω της πολυφωνικής και πολυπρόσωπης εξωτερικής πολιτικής που η Κυβέρνηση  θέλει να χαράξει,  παρουσιάζεται σα να αντιστρατεύεται την Δυτική πολιτική έναντι της Ρωσίας  και κινείται  αντιευρωπαϊκά, με επακόλουθο οι Ευρωπαίοι εταίροι  να δηλώνουν « γιατί η Ελλάδα δεν είναι αλληλέγγυα , αλλά ζητά αλληλεγγύη»!

Και όλα αυτά συμβαίνουν τώρα που σιγά σιγά μας εγκαταλείπουν οι φίλοι  και παραμένουμε μόνοι μας. Αντί λοιπόν , η Κυβέρνηση,  να πείσει με τα  έργα της, τους εταίρους μας ακολουθεί  το δόγμα του «τσαμπουκά» και το χειρότερο καλλιεργεί έναν έντονο  υπερ-πατριωτισμό που καταντά επικίνδυνος διχάζοντας τον λαό σε οπαδούς «της Κυβερνητικής πολιτικής και Κυβερνητικού τσαμπουκά και από την άλλη σε  οπαδούς  της αντικυβερνητικής πολιτικής  του αλλοπρόσαλλου  και του ετσιθελισμού». Παρουσιάστηκαν «αυθόρμητες»  ομάδες και κινήματα στήριξης της Κυβερνητικής πολιτικής  , θυμίζοντας μας άλλες εποχές  όταν δημιουργούνταν παρόμοια κινήματα και παρόμοιες διαδηλώσεις για τις ταυτότητες  ή για τόσα άλλα που ταλάνισαν την χώρα.

Μέσα στο ιστορικό διάβα έχουν παρατηρηθεί αρκετές παρόμοιες καταστάσεις με οικτρά επακόλουθα. Αυτά θα πρέπει η Κυβέρνηση  να ισοσταθμίσει  και να παρουσιάσει  πρόγραμμα  που θα βγάλει την χώρα από τα πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα. Λύση δεν είναι τα δημοψηφίσματα που διαφαίνονται ότι θα χρησιμοποιηθούν, έτσι ώστε  η Κυβέρνηση να αποποιηθεί των ευθυνών της,  αναζητώντας την κάλυψη πίσω από τον λαό,  θέλοντας με τον τρόπο αυτό να υπεραμυνθεί των προεκλογικών της υπερβολών που δεν μπορεί να υλοποιήσει και να κρυφτεί από πίσω από τα δεινά αποτελέσματα που μπορεί να επέλθουν από την μη συνεννόηση και από τον μη διάλογο με τους εταίρους.    

Ο χρονικός ορίζοντας περιορίζεται  και οι καλοί καπεταναίοι στην φουρτούνα φαίνονται. Καθυστερήσεις και πολιτικές αστοχίες δεν χωράνε. Όταν «χώρεσαν» επήλθε η καταστροφή.