Διανύουμε μια από τις χειρότερες
περιόδους στην ιστορία. Απομονωμένη η χώρα από εταίρους και φίλους, οικονομικά
χρεωμένη και χρεοκοπημένη αναζητώντας
πόρους να αποπληρώσει τις δόσεις των δανείων , τους μισθούς και τις συντάξεις,
και με μια κοινωνία χωρισμένη στα δύο :
σε αυτούς που αναμένουν θαύματα από την παρούσα Κυβέρνηση, η οποία , ειρήσθω εν
παρόδω, έταξε προεκλογικά «λαγούς με πετραχήλια» και σε αυτούς που
προβληματισμένοι και με την σκέψη για το
«τι μέλλει γενέσθαι», αναμένουν , ακόμη,
και τα χειρότερα.
Και όλα αυτά με μία Κυβέρνηση «πολλών ταχυτήτων» , όχι μόνο λόγω της
συνεργασίας δύο πολιτικών κομμάτων που έχουν τελείως διαφορετικές ιδεολογίες ,
κοσμοθεωρίες και αντιλήψεις, αλλά γιατί
έχουν μοιράσει τα Κυβερνητικά τεκταινόμενα σε
ανθρωπιστικά, οικονομικά, μεταρρυθμιστικά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και στα
εθνικά, που τείνουν να μετατραπούν σε εθνικιστικά υπέρ των ΑΝ.ΕΛ. Βέβαια στα
τελευταία εμπλέκονται και οι οπαδοί της Εθνικιστικής Αριστεράς και ολοκληρώνουν
το κυβερνητικό παζλ.
Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη
σημασία και είναι άκρως επικίνδυνο, είναι οι διαφορετικές φωνές που άρχισαν να
ακούγονται μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίες οφείλονται στις ιδεολογικές διαφορές και κυρίως στις προσωπικές βλέψεις , που
υπάρχουν. Πολλοί ήταν αυτοί που σημείωναν πριν πολλούς μήνες ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ
δεν θα ήταν δύσκολο να διαπραγματευτεί , αλλά να εφαρμόσει αυτά που
διαπραγματεύθηκε , λόγω της Αριστερής Πλατφόρμας , μια και υπάρχουν πολλές
διαφορές στην εφαρμογή του οικονομικού σχεδιασμού. Φωνές που απηχούν το ξένο ,
παρά την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να εμφανίσει το κόμμα αρραγές Αριστερό . Ένα κόμμα με εφαρμογές ξένες , παρά τα λεγόμενα ,αφού αρνείται να
προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, να τα βάλει με τις συντεχνίες και να δώσει πνοή ανάπτυξης στην χώρα. Με διαφοροποιήσεις από τις προεκλογικές
δεσμεύσεις , «ψευτοπαληκαρισμούς» , για
το εσωτερική κατανάλωση και άλλες φωνές
στο εξωτερικό , με σκοπό να δοθούν τα χρήματα και να υπογραφούν οι συμφωνίες , αντί των
μνημονίων.
Από την άλλη , μια αξιωματική
αντιπολίτευση που ακόμα «ψάχνεται» για να βρει τρόπους να αναλύσει την βαριά
της ήττα στο εσωκομματικό της , ενώ η
ηγεσία της βάλλεται πανταχόθεν με σκοπό
να πεισθεί ότι η μετατροπή της ΝΔ από κεντρώο κόμμα σε ακραίο ήταν και
το βασικό αίτιο της ήττας της. Επί πλέον
η τακτική της να μην
συγκρουσθεί με το κατεστημένο πολιτικό
σύστημα, το οποίο εκπροσωπεί και μεγάλη μερίδα της , με αποτέλεσμα να φορτωθεί
ο απλός λαός τα «κακώς κείμενα» , ήταν και
το βασικό της λάθος που επέφερε την τελειωτική καταδίκη της.
Τα ίδια και χειρότερα στο ΠΑΣΟΚ,
που αναμένει τον Μάιο ώστε να αναζητηθεί
νέος πρόεδρος για να αναλάβει τα
ηνία του κόμματος με σκοπό να βοηθήσει να ορθοποδήσει το κόμμα του 42% που έφθασε σήμερα στο 4% με απώτερο
σκοπό να προσπαθήσει να δημιουργήσει την
«σοσιαλοδημοκρατία» όπως θα την ήθελαν πολλοί.
Μέσα σε αυτό λοιπόν το θολό
πολιτικό τοπίο, συνεχίζουμε το παιχνίδι των εντυπώσεων, αντί της συνεργασίας. Προσπαθούμε να αποκομίσουμε
πολιτικά οφέλη όταν η χώρα αντιμετωπίζει δεινά. Όταν υπάρχει περίπτωση
μετά 4 μήνες να βρεθούμε «εκτός νυμφώνος» ή εντός , με χειρότερους όρους, με
ολέθρια αποτελέσματα.
