Στο ξεκίνημα μιας νέας εκπαιδευτικής χρονιάς για την μειονότητα !!!

«………. το οποίο ( κράτος) ποτέ δεν ζήτησε τον λόγο από τους γονείς οι οποίοι δεν έστελναν τα παιδιά τους σχολείο και δεν εφάρμοζαν την «υποχρεωτική εκπαίδευση» και επί πλέον ποτέ δεν ζήτησε τον λόγο από όλους αυτούς τους Χριστιανούς εκπαιδευτικούς που δίδασκαν σε σχολεία του ορεινού όγκου οι οποίοι εφάρμοζαν μια δική τους εκπαιδευτική πολιτική «της μη μόρφωσης, με σκοπό να φύγουν» παραβλέποντας ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θα έφευγαν αφού δεν είναι αστοί , όπως στην Κωνσταντινούπολη, και ότι για να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο έπρεπε να μορφωθούν και διαπαιδαγωγηθούν μέσα στα σχολεία».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το άρθρο που ανέβασα πριν κανένα μήνα στην ιστοσελίδα μου με τίτλο  « η ασοφία των «σοφών» για την μειονοτική εκπαίδευση».

Σε μερικές μέρες ανοίγουν τα σχολεία. Στο σημερινό μου κομμάτι  θα αναφερθώ στα χιλιάδες παιδιά της μειονότητας ( αδόκιμος ο όρος , αλλά τον χρησιμοποιώ προς κατανόηση) τα οποία θα πάρουν τον δρόμο της μόρφωσης, στους γονείς και εκπαιδευτικούς τους  οι οποίοι ευθύνονται για το «αύριο» τους.  Γονείς και εκπαιδευτικοί  αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις που τους αναλογούν  και τις ευθύνες τους έναντι των παιδιών και μαθητών τους.  Οι δύο μαζί αποτελούν μια «μαγιά» αφού από αυτούς εξαρτάται  η διαπαιδαγώγηση, η μόρφωση, η ένταξη στον κοινωνικό ιστό όλων των παιδιών και αυριανών πολιτών της χώρας.

Τα παιδιά της μειονότητας εκτός από το δικό τους «αύριο», το μέλλον τους,  πρέπει  να  μορφωθούν , να εργασθούν , να κοινωνικοποιηθούν και να γίνουν οι αυριανοί  καθοδηγητές μιας κοινωνίας η οποία θα εργασθεί από κοινού για την πρόοδο, ευημερία και  δημιουργία νέων  δεδομένων για την περιοχή. Μιας περιοχής η οποία μπορεί να γίνει για πολλούς παράδειγμα προς μίμηση. Εξάλλου η μόρφωση και η γνώση  είναι πλούτος , είναι  ο πραγματικός καθοδηγητής στην ζωή, είναι  η πυξίδα για μια θάλασσα χωρίς κύματα με προορισμό το «καλό λιμάνι».

Οι πρώτοι συνοδοιπόροι τους , οι γονείς, οι οποίοι πρέπει να έχουν ως γνώμονα  την μόρφωση των παιδιών τους. Εγκαταλείποντας αγκυλώσεις του παρελθόντος  που δεν επέτρεπαν την  μόρφωση των παιδιών τους αφενός  μεν των αγοριών για να βοηθάνε τους γονείς στις καθημερινές εργασίες του βιοπορισμού  και αφετέρου  των κοριτσιών λόγω μιας απηρχειωμένης αντίληψης ότι τα κορίτσια δεν πρέπει να σπουδάζουν αλλά να μαθαίνουν  κοπτική και ραπτική και να περιμένουν τον καλό τους που τους τον παρουσίαζε ο πατέρας, πρέπει να στηρίξουν κάθε προσπάθεια τους και να ενδιαφέρονται  για την μαθητική τους πορεία. Και αυτό , γιατί ακόμη υπάρχουν εκατοντάδες γονέων που αδιαφορούν πλήρως για το «τι μέλει γενέσθαι των παιδιών τους»  , αδιαφορώντας  πλήρως και ναι την υποχρεωτική εκπαίδευση των παιδιών τους  καταπατώντας ακόμη και τους υφιστάμενους νόμους.

Οι δεύτεροι «φίλοι» τους και καθοδηγητές τους , οι δάσκαλοι τους. Αυτοί  που θα πρέπει να τηρούν τους νόμους , χωρίς να τους αναλύουν και ερμηνεύουν  κατά το δοκούν,  και επί πλέον αυτοί που  με την ηθική διάσταση του έργου που επιτελούν  θα καταστούν οι σημαντικότεροι «εργάτες» για την σφαιρική διαπαιδαγώγηση των παιδιών , χωρίς παρωπιδικές αντιλήψεις, χωρίς εθνικιστικές κορώνες, με κατανόηση στην ιδιαιτερότητα θα διδάξουν όχι μόνο την «ελληνομάθεια» , αλλά την  γνώση  που πρέπει να λαμβάνει κάθε άνθρωπος  για να αποφύγει την άγνοια και την ημιμάθεια .  

Στήριγμα όμως και των τριών ομάδων , των  παιδιών, των γονέων και των δασκάλων, η Πολιτεία.  Αυτή που θα μεριμνά για την σύγχρονη εκπαίδευση και γνώση. Που θα «ανοίγει σχολεία για να κλείνει φυλακές» . Που θα επιμορφώνει τους δασκάλους. Που  η διδακτέα της ύλη θα είναι σύγχρονη . Που θα εμποδίζει κάθε γονέα ο οποίος θα αδιαφορεί για την μόρφωση του παιδιού του. Που θα   μετατρέπεται σε «τιμωρό» του δικού του δημόσιου υπαλλήλου ο οποίος θα  νομίζει ότι μπορεί να ασκεί δική του εκπαιδευτική πολιτική, που θα νομίζει ότι  μπορεί να γίνει με την στάση του «αιτία φυγής των παιδιών» από την χώρα που γεννήθηκαν, που θα πιστεύει ότι με τα εθνικιστικά του ιδεώδη μπορεί να διαφοροποιήσει ένα παιδί.

Αν  όλα όσα γράφτηκαν τα εντάξει κάποιος στο ιδιαίτερο εκπαιδευτικό καθεστώς που υπάρχει  στην μειονότητα της Θράκης, με τις διεθνείς  και διμερείς υποχρεώσεις  της χώρας, τότε εύκολα κατανοεί ότι « ψευτοπατριωτικά» παιχνίδια δεν επιτρέπονται στην περιοχή, ούτε επιτρέπεται στον κάθε αδαή να υποστηρίζει επιθυμητά για εκείνον , αλλά μη εφαρμόσιμα για τους πολλούς πράγματα και προτάσεις.

Ξεκινά μια νέα σχολική χρονιά.  Πολιτεία, γονείς και εκπαιδευτικοί  ας  συνεργασθούν όλοι μαζί για την εκπαίδευση . Ιδιαίτερα για την μειονοτική εκπαίδευση  η οποία χωλαίνει και χρειάζεται ίαση.   

    

Αν ήξεραν τι υπογράφουν...

Εντονες αντιδράσεις παρατηρούνται, τελευταία, σε θέματα μειονοτικής εκπαίδευσης στη Θράκη, στη δημιουργία «Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών» στο τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Θεσσαλονίκης, στην κατασκευή ισλαμικού τεμένους στον Βοτανικό και σε κάθε τι το οποίο θεωρείται ότι δημιουργεί «πρόβλημα».

Δικαίωμα του κάθε ανθρώπου η τέλεση των θρησκευτικών του καθηκόντωνΣτέλνονται από «επαΐοντες» υπομνήματα για την κατάργηση της μειονοτικής εκπαίδευσης, που παραβλέπουν τα διεθνώς κρατούντα και τα διμερή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας πρωτόκολλα.

Αλλοι πάλι αποστέλλουν υπομνήματα και επαναφέρουν στο προσκήνιο το ζήτημα ανοικοδόμησης ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα και ζητούν την κατάργηση της απόφασης, προβάλλοντας ως επιχείρημα την ύπαρξη πολυπληθούς παρουσίας μεταναστών οι οποίοι έχουν νομιμοποιηθεί και ταυτόχρονα αντιδρούν στο γεγονός ότι το τέμενος μπορεί να το ζήτησε η Τουρκία, σε ένδειξη καλής θελήσεως από την Ελλάδα. Επιχειρηματολογούν δε προβάλλοντας το ριζοσπαστικό Ισλάμ, το οποίο καταδικάζει σύσσωμος ο μουσουλμανικός κόσμος και υποστηρίζουν, οι κύκλοι και υποστηρικτές του αιτήματος, ότι η ανέγερσή του θα επιφέρει «πολλά δεινά».

Υπομνήματα όμως εστάλησαν και για την ίδρυση κατεύθυνσης «Μουσουλμανικών Σπουδών» στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Εκφωνήθηκαν «πύρινοι» λόγοι και ο «πιστός λαός» υποκινούμενος στράφηκε κατά της απόφασης της Σχολής και κατά της πολιτείας, η οποία θέλησε να ιδρυθεί αυτή η κατεύθυνση, όπως υπάρχει σε πολλά Πανεπιστήμια στον κόσμο.

Είναι άξιον απορίας πώς ομάδες λαού, σωματεία, σύλλογοι εκτός γνωστικών τους αντικειμένων αποφασίζουν και υπογράφουν κείμενα, τα οποία εν πολλοίς δεν διαβάζουν ή και ακόμη δεν κατανοούν, και ζητούν οι αποφάσεις τους να υλοποιηθούν. Δεν γίνεται κατανοητό γιατί πειράζει ή θίγει τα χρηστά ήθη των πολιτών η ανέγερση ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα, όταν η τέλεση των θρησκευτικών υποχρεώσεων των πιστών είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου.

Ακατανόητες και οι έντονες αντιδράσεις στην ίδρυση της κατεύθυνσης «Μουσουλμανικών Σπουδών» στη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα, στην οποία η διαφορετικότητα θα μπορούσε να αποτελεί τον πλούτο της. Πώς γίνεται κάποιοι κύκλοι να δηλώνουν «δεν θέλουμε το Ισλάμ στο Πανεπιστήμιο»; Με πόση άνεση εκστομίζονται παρόμοιες θέσεις, οι οποίες προβληματίζουν όλους εμάς που δεν ανήκουμε σε ομάδες, κύκλους, οργανώσεις εκκλησιαστικές και παραεκκλησιαστικές, ακραίων αντιλήψεων, και πώς επεμβαίνουν και παρεμβαίνουν σε «χώρους» εκτός του αντικειμένου τους, ιδιαίτερα σε χώρους που άπτονται της γνώσης και της επιστήμης;

Αστοχες επίσης θεωρούνται και οι απόψεις όλων αυτών που ασχολούνται με ζητήματα μειονοτικής εκπαίδευσης της Θράκης, οι οποίοι ζητούν από την πολιτεία να εφαρμόσει απολίτικες πολιτικές.

Πάντοτε στα χρόνια που πέρασαν προβληματιζόμουν για το ποιες αιτίες οδηγούν μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων πολιτών να υποστηρίζουν «αλλότρια» προς αυτούς θέματα. Και επί πλέον γιατί να παρουσιάζονται σαν να «φοβούνται» κάτι. Ούτε το Ισλάμ είναι επικίνδυνο ούτε η μειονότητα της Θράκης αποτελεί «κίνδυνο» για τον τόπο. Κίνδυνο αποτελούν οι οπαδοί μιας μισαλλόδοξης ιδεολογίας, οι οποίοι έφθασαν σε σημείο να χαρακτηρίζουν «επικίνδυνο» κάθε τι που δεν είναι δικό τους και δεν ταυτίζεται μαζί τους.

Σέβομαι τις απόψεις όλων. Δικαιούμαι όμως να τις σχολιάζω με επιχειρήματα και όχι με απόψεις μιας νοσηρής φαντασίας. Μιας φαντασίας που «πόρρω απέχει από την πραγματικότητα».

Θα πρέπει λοιπόν, στη σημερινή εποχή όπου επικρατούν οι συγχύσεις και οι τοπικές συγκρούσεις, οι οποίες έχουν τα αίτιά τους σε οικονομικοπολιτικά συμφέροντα, να υπάρχει φειδώ στα λεγόμενα για να μη διεγείρεται ο αδαής άνθρωπος εις βάρος συνανθρώπων του. Ολοι μιλάνε για «ριζοσπαστικό Ισλάμ», χωρίς να γνωρίζουν ακόμη και τι σημαίνει. Ομως το «ριζοσπαστικό Ισλάμ» δεν νομίζω ότι απέχει πολύ από το «ριζοσπαστικό Χριστιανισμό», όταν ο τελευταίος γίνει «πιόνι» και «παιχνίδι» στα χέρια κάποιων που αγνοώντας τις συνέπειες χρησιμοποιεί τα καλώς εννοούμενα θρησκευτικότητα και πατριωτισμό.

Ας μη διαφεύγει δε από κανέναν ότι τελευταία οι συγκρούσεις γίνονται με το πρόσχημα των διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών, που στη βάση τους όμως βρίσκονται οι γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές απαιτήσεις άλλων. Δεν είναι τυχαία η καρατόμηση της Σερβίας ούτε η τριχοτόμηση που γίνεται στο Ιράκ. Και ούτε τυχαία είναι η παρουσίαση του άκρατου θρησκευτικού μένους του ΙΚΙΛ στη Μ. Ανατολή. Ας μη λησμονιέται ότι πάντοτε «η δράση φέρνει αντίδραση».

ΣΥΜΕΩΝ ΣΟΛΤΑΡΙΔΗΣ

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=444656

Ασχολίαστος βομβαρδισμός ......

Συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό οι βομβαρδισμοί της Γάζας.  Εκτός από τις επιθέσεις ένθεν κακείθεν, συνεχίζεται  η δολοφονία των ανθρώπων στην Γάζα και η καταστροφή  μνημείων πολιτισμού.  Το Ισραήλ,  ξεπέρασε τα  εσκαμμένα  και τις όποιες δικαιολογίες  και βομβαρδίζει ανηλεώς  κατοικημένες περιοχές. Πλέον η καταστροφή της  Λωρίδας της Γάζας   έχει χαρακτήρα κατάκτησης της περιοχής  ή  αποδυνάμωσης  στρατιωτικά   υπέρ των σχεδίων του Ισραήλ και των συμμάχων του ( βλ.ΗΠΑ) . Είναι οφθαλμοφανές ότι η Γάζα αποτελεί το σημείο  οικονομικής αναφοράς  στην Μέση Ανατολή και οι συγκρούσεις που γίνονται κάτω από το κάλυμμα  της τρομοκρατίας  είναι περισσότερο πολιτικοοικονομικές. Εξάλλου είναι γνωστό ότι τις ομάδες αυτές τις ανέθρεψαν οι ίδιες δυνάμεις  που σήμερα τις μάχονται..

Πλέον  αυτός ο πόλεμος εντάσσεται στο σχέδιο  αντιπαλότητας  των συμφερόντων που πηγάζουν από την διαφορετικότητα   των πολιτισμών και θρησκειών που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια.  Τα ιδεολογικά έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα και τώρα οι οικονομικές  συμμαχίες πλέον καθορίζονται   με βάσει τις αντιθέσεις.

Βομβάρδισε σχολεία, νοσοκομεία, σπίτια , ακόμη και Ναούς.,  Ισλαμικά τεμένη και Ορθόδοξη Εκκλησία.. Τον Ιερό Ναό του Αγίου Πορφυρίου  στην Γάζα ο οποίος  βρίσκεται  στην Μητρόπολη Καρθαγένης και  ανήκει στο πρεσβυγενές Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας.

Πριν περίπου ένα μήνα  τα διεθνή δημοσιογραφικά πρακτορεία  είχαν αναφερθεί  στον βομβαρδισμό του Ναού  δημοσιεύοντας και σχετικό φωτογραφικό υλικό και σημειώνοντας ότι η Ελληνόρθοξη κοινότητα  τον είχε ανοίξει για να φιλοξενήσει  Παλαιστίνιους οι οποίοι «κυνηγημένοι από την φρίκη του πολέμου προσπαθούσαν να βρούνε καταφύγιο  στον Ναό, με την ελπίδα ότι  η παραπάνω Εκκλησία δεν θα βομβαρδίζονταν» . Στο  σχετικό ρεπορτάζ του Reuters   ο  Μητροπολίτης κ. Αλέξιος  ο οποίος  έδειχνε  κομμάτι  από Ισραηλινό πύραυλο που είχε πέσει στην αυλή του Ναού  δήλωνε ότι « ήταν καθήκον της Εκκλησίας να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους».    Οι περίπου 1000 Παλαιστίνιοι  που βρίσκονταν εντός του Ναού είχαν συγκεντρωθεί λόγω  του βομβαρδισμού που είχε υποστεί η γειτονιά τους  και είχαν εγκαταλείψει  τα σπίτια τους.

Το πολεμικό αυτό «κατόρθωμα»  πέρασε στα ψηλά του Ελληνικού τύπου και της Ελληνικής δημοσιογραφίας, πλην μερικών εφημερίδων και  ιστοσελίδων  οι οποίες απλά κατέγραψαν το γεγονός αφήνοντας το ασχολίαστο. Το ίδιο έγινε και από μέρους των πολιτικών κομμάτων  μια και σήμερα η Ελλάδα είναι φίλη και σύμμαχος του Ισραήλ, οπότε και  τήρησαν «σιγήν ιχθύος». Θα μπορούσε , εν πάση περιπτώσει , η Ελληνική Κυβέρνηση  να  επισημάνει  το γεγονός  αυτό  στην Ισραηλινή . Φιλική  διπλωματία , δεν θεωρείται  η σιωπή ούτε και η αποδοχή  παρόμοιων γεγονότων. Και επειδή, διπλωματία  δεν είναι «ο εχθρός του εχθρού μου , φίλος μου» καλό θα είναι  να υπάρξουν αλλαγές στο διπλωματικό και πολιτικό πλαίσιο, όσο αυτές είναι επιτρεπτές, για να  μην  συμβούν τα «ευτράπελα» που συνέβησαν  στην Ρωσο-Ουκρανική  διαμάχη, επειδή άλλοι μας υπαγόρευσαν  την πολιτική των δικών τους συμφερότων. Και , τέλος, για να μην ζήσουμε  μια  αλλαγή πολιτικής πλεύσης μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ λόγω της γεωστρατηγικής  σημασίας  που κατέχει η Γάζα   , οπότε  τότε  θα «γελάσει κάθε πικραμένος»  για την  επιφανειακή πολιτική και διπλωματία που ακολουθεί η παρούσα Κυβέρνηση  , η οποία  ταυτίζεται με την πολιτική  που της προτείνουν , χωρίς να βλέπει ότι τα συμφέροντα  της  μπορεί να συμβαδίζουν και με άλλες διπλωματικές και πολιτικές τακτικές. 

Η καταστροφή ενός μνημείου από τη μανία του πολέμου

Ορθώς λέγεται ότι ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων των κακών. Στο διάβα των αιώνων επιβεβαιώθηκε η ρήση αυτή, αφού οι άνθρωποι καταλαβαίνουν όλο και περισσότερο τα αποτελεσματα και τα  δεινά του πόλεμου. Αυτά που γνωρίζουμε καλύτερα, , εφόσον ζούμε στη σύγχρονη εποχή είναι τα δεινά που υπέστησαν οι άνθρωποι στον 20ο και στο ξεκίνημα του 21ου αι.  Εκτός από το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων θεωρειται εξίσου σημαντική η καταστροφή μνημειων πολιτισμού. Όπως είναι γνωστό σ' αυτά συγκαταλέγονται μνημεία της αρχαιότητας, μουσειακού χώροι, χώροι λατρείας κλπ.
 Ενα σημαντικό μνημείο λατρείας είναι και το παλιό μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου στις παρυφές του Ολύμπου, σε υψομετρο 1000μ ,στο φαράγγι του Ενιπέα. Η περιοχή φανταστική. Το πράσινο κατακλύζει τις πλαγιές του βουνού. Ήταν φυσικο ο Αγιος Διονύσιος να αναζητήσει σ' αυτήν την περιοχή το 1542 ενα ιδανικό μέρος για να ιδρύσει το μοναστήρι του, όπου θα ήκμαζε η μοναστική ζωή και ο άνθρωπος θα είχε τη δυνατότητα να επικοινωνήσει πνευματικά με το Θεό. Πραγματικά είναι ο ιδανικός τόπος πνευματικής ανάτασης,"της εν Χριστώ ζωής" όπως θα έλεγαν οι πατέρες της εκκλησίας και της ολοκλήρωσης του ανθρώπου.

  Σ' αυτόν λοιπόν τον καταπράσινο τόπο το μοναστήρι στο διάβα των αιώνων δέχθηκε επιδρομες και επιθεσεις αλλά  άντεξε.
  Και ήρθαν δύσκολοι καιροί, "χαλεποί" όπως θα τους χαρακτήριζε ο διηγηματογράφος. Ήταν το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου, το 1943. Οι Γερμανοί κατακτητές μαθαίνοντας ότι στο μοναστήρι φυλοξενούνται αντάρτες κι ότι αποτελεί πυριτιδαποθήκη τους, αποφασίζουν να το βομβαρδίσουν για να καταπνίξουν κάθε αντίσταση στην περιοχή. Δε σκέπτονταν όμως πως ταυτόχρονα βομβάρδιζαν και τον πολιτισμό. Ενα πολιτισμό του οποίου τα μνημεία κοσμούσαν την ανθρωπότητα. Κατέστρεψαν ενα ύστερο-βυζαντινό μνημείο που άντεξε στο διάβα των αιώνων αλλά χάθηκε στη μανία του πολέμου.

 Σήμερα αναστηλώνεται στο πλαίσιο του προγράμματος ΕΣΠΑ2007-2013 με πρόγραμμα που εκπονεί η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων της Περιφέρειας Αν. Μακεδονιας και Θράκης. Οι εργασίες συνεχίζονται δυναμικά. Θα προτείναμε όμως η Εφ. Αρχαιοτήτων να κρατήσει ανέπαφο τον κατεστραμένο δυτικό τοίχο, ώστε να αποτελεί μαρτυρία καταστροφής πολιτιστικών και θρησκευτικών μνημείων κατά τη διάρκεια πολέμου. Η διατήρηση ενός τμηματος του βομβαρδισμενου τοίχου θα βοηθήσει στη διατήρηση ης ιστορικής μνήμης και μπορεί να λειτουργήσει σαν ανασταλτικός παράγοντας για παρόμοιες πράξεις στο μέλλον. 

Η α-σοφία των "σοφών" για τη μειονοτική εκπαίδευση

  Στα μέσα Ιουλίου 110 «σοφοί» έστειλαν  υπόμνημα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και, όπως αναφέρουν,  «ζητούν αλλαγή  στην εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων της Θράκης».  Αναφέρονται  στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση , παρεπιμπτόντως αναφέρονται στην δευτεροβάθμια μειονοτική εκπαίδευση και στην πραγματικότητα «ζητούν την κατάργηση της».

    Προτού  αναλύσουμε τις θέσεις του υπομνήματος  ας  σημειώσουμε ότι από τους 110 «σοφούς» με μεγάλη  γενναιοδωρία  θα δεχθούμε ότι μόνο 19  άτομα ακούσανε και γνωρίζουν το θέμα, 9 ασχολούνται με το θέμα και ίσως  μόνο 2 ή 3 έχουν εντρυφήσει  , με βάσει τα προσωπικά τους και όχι τα διμερή ή διεθνή  δεδομένα.

   Ένα άλλο ζήτημα  το οποίο  χρειάζεται  την δέουσα προσοχή είναι ότι γίνεται αναφορά στην Ελληνομάθεια των παιδιών της μειονότητας , ωσάν τα σχολεία να είναι φροντιστήρια «ελληνικής γλώσσας» και όχι εκπαιδευτικά ιδρύματα παροχής παιδείας και σφαιρικής μόρφωσης . Δηλαδή γενικής παιδείας, όπως μόρφωσης, πολιτισμού ,  σεβασμού στην ιδιαιτερότητα και αποδοχή προς το άλλο, το ξένο. Ιστορίας , γεωγραφίας, Αγωγής κ.λ.π.

   Τέλος , το σημαντικότερο όλων είναι ότι οι «επαϊοντες» περί της μειονοτικής εκπαίδευσης, με τις απαιτήσεις, αιτήσεις και αναφορές τους ζητούν κατάργηση  στην πράξη και  στην ουσία όλων των διμερών συμφωνιών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και ταυτόχρονα  την κατάργηση του 41^ου άρθρου της Λοζάνης  που αναφέρεται στην προστασία και διευκόλυνση  της μειονοτικής εκπαίδευσης, ένθεν κακείθεν. Όσο για το  επιχείρημα «περί αμοιβαιότητας»  θεωρείται παρωχημένο  επιχείρημα , αφού  δεν απορρέει ούτε  από το 45 άρθρο της Λοζάνης, το οποίο απλά και μόνο ερμηνεύεται κατά το δοκούν  και  από την άλλη μπορεί να  ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου στην άλλη πλευρά του Αιγαίου.

   Αφού προηγουμένως ,  μας επιτραπεί να θέσουμε  εν αμφιβόλω  την αναφερομένη «μελέτη που  εκπονήθηκε  από  ομάδα εκπαιδευτικών» μια και δεν  παρουσιάζεται μαζί με τις προτάσεις, ούτε και γίνεται αναφορά στον φορέα που την έκανε , ούτε στο σύστημα  που ακολουθήθηκε και στα τεστ που υποβλήθηκαν στους μαθητές, να θέσουμε τον προβληματισμό μας για το πώς μετρήθηκε το επίπεδο γνώσης της Ελληνικής γλώσσας των μουσουλμανοπαίδων , εξάγοντας το συμπέρασμα ότι  «χωλαίνει». !!

   Από την άλλη  από τα  γραφόμενα βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι εισηγητές επιθυμούν την κατάργηση της μειονοτικής εκπαίδευσης, εστιάζοντας στην θρησκευτική και όχι γλωσσική ταυτότητα των παιδιών και ζητούν  όλα τα παιδιά της μειονότητας να  παροτρυνθούν να φοιτήσουν σε δημόσια σχολεία. Ας αναλογισθούμε  την αντίδραση των τριών επίσημων μειονοτήτων στην γειτονική Τουρκία  εάν διάβαζαν την εισήγηση αυτών των «σοφών», αφού θα υποχρεώνονταν, στα πλαίσια της αμοιβαιότητας που επικαλούνται οι σοφοί μας, να κλείσουν τα σχολεία τους και να αρχίσουν να αποστέλλουν  τα παιδιά τους στα δημόσια ( Τουρκικά) σχολεία !! Βέβαια όπως στην Τουρκία , έτσι και στην Ελλάδα, οι γονείς έχουν το δικαίωμα να στέλνουν τα παιδιά τους σε όποια σχολεία επιθυμούν και φυσικά αυτό αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα τους. Όσο για το  συνεχιζόμενο επιχείρημα  πολλών «ανίδεων» ότι  στην Θράκη πρέπει να γίνουν σχολεία και να θεσπιστούν εκπαιδευτικά συστήματα  πολλών γλωσσικών ομάδων που διαμένουν σε αυτή, ας μην το συνεχίσουν  πριν κατανοήσουν για το τι συμβαίνει στον «Βαλκανικό αυλόγυρο» μας.!!

    Άξια ανάλυσης είναι  η άποψη των εισηγητών ότι «τα μειονοτικά σχολεία αποδείχθηκαν στην πράξη μειονεκτικά, σχολεία ημιμάθειας……. ότι μέσα από την μειονοτική εκπαίδευση τα παιδιά γκετοποιούνται…….ότι τα μειονοτικά σχολεία είναι επιπλέον αντιδημοκρατικά».

   Βαρύγδουπες  εκφράσεις  των οποίων όμως η  αιτία και το πρωθύστερο πρέπει να αναζητηθεί εκτός μειονοτικής εκπαίδευσης.  Θεωρείται δεδομένο ότι οι εισηγητές δεν θα αναφέρονται στο σύνολο των  Χριστιανών εκπαιδευτικών οι οποίοι  είναι απόφοιτοι Πανεπιστημίων και Παιδαγωγικών σχολών. Θα αναφέρονται μάλλον στους εκπαιδευτικούς αποφοίτους της Ειδικής Παιδαγωγικής Σχολής Θεσσαλονίκης (ΕΠΑΘ), στους εκπαιδευτικούς  αποφοίτους του Ιεροσπουδαστηρίου «Μεντρεσέ» Κομοτηνής και Εχίνου και στους μέχρι πρότινος  «προσοντούχους» Μουσουλμάνους εκπαιδευτικούς.  Χαρακτηρίζουν τους μειονοτικούς εκπαιδευτικούς «ημιμαθείς». Τα αίτια ας τα αναζητήσουν στην δημιουργία της ΕΠΑΘ   και στα κριτήρια  εισαγωγής στην σχολή αυτή και πρόσληψης.

    Θεωρούν ότι τα παιδιά «γκετοποιούνται». Το παιδί για να κοινωνικοποιηθεί χρειάζεται την  συνδρομή της κοινωνίας, του σχολείου και της οικογένειας. Ας ξεκινήσουμε από το τέλος. Η οικογένεια στην μειονότητα είναι «συντηρητική» .  Αυτό οφείλεται  στην θρησκεία, στα ήθη και έθιμα, στην αμορφωσιά στην οποία «εγκαταλείφθηκαν» από το κράτος οι γονείς και οι γονείς των γονέων τους από το κράτος, το οποίο ποτέ δεν ζήτησε τον λόγο από τους γονείς οι οποίοι δεν έστελναν τα παιδιά τους σχολείο και δεν εφάρμοζαν την «υποχρεωτική εκπαίδευση» και επί πλέον ποτέ δεν ζήτησε τον λόγο από όλους αυτούς τους Χριστιανούς εκπαιδευτικούς που δίδασκαν σε σχολεία του ορεινού όγκου οι οποίοι εφάρμοζαν μια δική τους εκπαιδευτική πολιτική «της μη μόρφωσης, με σκοπό να φύγουν» παραβλέποντας ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θα έφευγαν αφού δεν είναι αστοί , όπως στην Κωνσταντινούπολη, και ότι για να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο έπρεπε να μορφωθούν και διαπαιδαγωγηθούν μέσα στα σχολεία.     

  Τέλος, σημειώνουν ότι τα «σχολεία είναι αντιδημοκρατικά».  Εάν πραγματικά αυτό εννοούν, θεωρούμε  ότι η έκφραση και μόνο δεν συνάδει με το επιστημονικό και μορφωτικό τους επίπεδο , μια και  κανένα εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Ελληνική επικράτεια  δεν «διδάσκει και δεν παρέχει  αντιδημοκρατικά ιδεώδη» .

  Αναφερθήκαμε σε πολύ λίγα σημεία του υπομνήματος το οποίο  ζητά να παρέχει  εκπαίδευση  σε μειονότητα  καθαρά δημόσια καταργώντας την μειονοτική και χωρίς να  αναφέρεται και στις συνέπειες που μπορούν να υπάρξουν. Υποβάλει προτάσεις «ιδεατές» οι οποίες άλλες υλοποιούνται από τα ΚΕΣΠΕΜ και άλλες  δεν μπορούν να εφαρμοσθούν ούτε στα δημόσια  σχολεία του «Κολωνακίου» . Δεν αναφέρονται καν στην εκμάθηση της μητρικής γλώσσας  των παιδιών αυτών και επιθυμούν να «αφομοιωθούν» εντός του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος. Αποδεχόμενοι πλήρως  την θρησκευτική υφή της μειονότητας  προτείνουν την διδασκαλία του Κορανίου στην Αραβική  και ερμηνεία  του στην Ελληνική. Διερωτήθηκαν οι «σοφοί» αν  οι  διδάσκοντες γνωρίζουν άπταιστα την Ελληνική και Αραβική για να το πράξουν και ταυτόχρονα αν τα παιδιά γνωρίζουν άπταιστα την Ελληνική για να τα καταλάβουν ;

   Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πλείστα όσα παραδείγματα για να  αποδείξουμε την αδυναμία των λεγομένων. Για τον λόγο αυτό θα επιθυμούσαμε οι «σοφοί» να υποβάλλουν προτάσεις   εφαρμόσιμες, ανάλογες με τα δεδομένα τα οποία επικρατούν στην μειονότητα η οποία  τα τελευταία χρόνια άρχισε να έχει αποφοίτους  Τουρκικών και Ελληνικών Πανεπιστημίων , να μετατρέπεται από καθαρώς αγροτική σε ημι-αστική κοινωνία  και να  σηματοδοτεί μια νέα εποχή προς το συμφέρον συνολικά του τόπου. Μήπως τελικά αυτό τους φοβίζει;;;

   Όσο για τους υπογράφοντες , θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι σεβόμαστε τις προθέσεις και  τα γνωστικά τους αντικείμενα  , την ακαδημαϊκή τους ή στρατιωτική ή ιατρική καριέρα και προσφορά, αλλά μάλλον σε ξένο προς αυτούς γνωστικό πεδίο έχουν υπεισέλθει .  Το μειονοτικό  είναι ζήτημα που συνεχώς το μελετάς και στο τέλος  δηλώνεις  « γηράσκω αεί διδασκόμενος» !! Δεν χρειάζονται λοιπόν ερασιτεχνισμοί  σε θέματα  άγνωστα. Και αυτό γιατί οι ερασιτεχνισμοί επέφεραν δυσμενέστατες συνέπειες. 

Ας μην  διαφεύγει από το νου κανενός ότι οι Ρωμιοί στην Πόλη , Ίμβρο και Τένεδο δεν έχουν «τελειώσει» , οπότε και δεν χρειάζονται προτάσεις  «ά-σοφων»  με επιπτώσεις σε αυτούς. Ιδιαίτερα όταν οι προτάσεις αυτές υπογράφονται και από άτομα που  κατάγονται από την Πόλη !!!!

Μπορούμε και εμείς στην Κομοτηνή !!!!

Ξεκίνησαν τα όργανα. Ο εμπορικός κόσμος της Κομοτηνής  διαμαρτύρεται  για τους ξένους που  χρησιμοποιούν τους οδικούς άξονες της Κομοτηνής χωρίς να διαμένουν, χωρίς να διανυκτερεύουν  σε αυτήν, με επακόλουθο να μην  αποκομίζει οφέλη η αγορά.  

Σωστή η διαμαρτυρία εκ πρώτης άποψης.  Θα σημείωνα ότι  οι έμποροι και επιχειρηματίες θα είχαν δίκιο αν έγκαιρα  έκαναν την σχετική τους διαφήμιση , συνεργάζονταν με φορείς και μεταξύ τους για  την πολιτική που θα ακολουθούσαν με σκοπό την προσέλκυση ξένων  και φυσικά  αν πριν περίπου δύο χρόνια  διαφήμιζαν τον τόπο στην Τουρκική αγορά και πριν  ένα χρόνο στη Βουλγαρική,  με σκοπό να τις ενημερώσουν για το τι διαθέτει  η Ροδόπη και η Κομοτηνή.

Δεν έκαναν τίποτε από αυτά και θεωρώ δεδομένο ότι και πάλι περίμεναν τα πάντα από την Πολιτεία ή τον Δήμο. Και όμως θα μπορούσαν να κάνουν τόσα πολλά σε συνεργασία  με Δήμο, με φορείς, με επιμελητήρια, με συλλόγους.

Ας μου επιτραπεί να σημειώσω ότι «ζηλεύω» τις ιδέες των όμορων πόλεων με την Ροδόπη.  Όλες ,  κάτι προσθέτουν στις προτάσεις τους για την τόνωση της αγοράς. Η Ξάνθη  δύο φορές τον χρόνο συγκεντρώνει χιλιάδες  επισκεπτών , Ελλήνων και ξένων με τις γιορτές της «Παλιάς Πόλης» και  τις «Απόκριες». Η Αλεξανδρούπολη διοργανώνει «γιορτή του κρασιού» και τώρα διοργάνωσε τις «λευκές νύκτες» με σημαντική οικονομική κίνηση στην αγορά.  Η Καβάλα διαθέτει την θάλασσα , την Θάσο και το θέατρο των Φιλίππων και διοργανώνει διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Το ερώτημα που τίθεται είναι  στην  Κομοτηνή γιατί δεν διοργανώνεται τίποτε ;  Δεν υπάρχουν ιδέες, προτάσεις, άνθρωποι ; Υπάρχουν . Με την διαφορά ότι  πρέπει να πρωτοστατήσουν κάποιοι  για να γίνουν με την συνεργασία όλων. Γιατί αν δεν γίνει από όλους και μπουν  τα κομματικά, τα οικονομικά , τα  προσωπικά  «χαιρέτα μας τον πλάτανο» !!! 

Μπορούν να γίνουν  νύκτες «λευκές» , νύκτες  της « παρέας» , νύκτες   του « πολιτισμού» , νύκτες  της «γευσιγνωσίας» , νύκτες της «μουσικής» , νύκτες  των « πολυπολιτισμικών και πολυθρησκευτικών μνημείων» κ.λ.π

Ζούμε σε μια περιοχή  όπου οι πολιτισμοί και οι θρησκείες συνυπάρχουν.  Ας το «εκμεταλευτούμε»  χωρίς εθνικισμούς, χωρίς  παρωπίδες, χωρίς μεμψιμοιρία και ας συνεργασθούμε για το κοινό καλό . Ζούμε σε σταυροδρόμι  πολιτισμών.  Ζούμε σε οδικούς άξονες όπου η Κομοτηνή συνδέεται με την Τουρκία, την Βουλγαρία, την Ρουμανία. Η αγορά ας το «εκμεταλευτεί». Και ας συνεργασθεί  μεταξύ της για την οικονομική ευρωστία της περιοχής, για να κάνει την Κομοτηνή και την Ροδόπη πόλο έλξης επισκεπτών, για να μετατρέψει την περιοχή  σε  καλοκαιρινό και χειμερινό προορισμό φιλίας, συνεργασίας και   δημιουργίας.  Ευκαιρίες υπάρχουν. Αρκεί να τις ανακαλύψουν αυτοί που   έμαθαν να παραπονιούνται επί χρόνια και  οι οποίοι  θεωρούν ότι η Πολιτεία  πρέπει να είναι  συνέχεια αρωγός  χωρίς την δική τους πρωτοβουλία.  

Οι Θρακιώτες Ιεράρχες απαντούν στα σενάρια πατριδοκαπηλίας !

Με τον  στίχο του Καβάφη από το ποίημα του «Θερμοπύλες» , « μηδέν από του χρέους μη κινούντες»  δηλαδή « δεν απομακρινόμαστε και δεν παραμελούμε τις υποχρέωσεις μας»  οι τέσσερις Μητροπολίτες της Θράκης απαντούν  στις κατηγορίες των «επαγγελματιών εθνικοφρόνων» σχετικά με τις θέσεις που έχουν γύρω από την ίδρυση κατευθύνσεως Ισλαμικών σπουδών στην Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θεσσαλονίκης. Κατηγορούνται  ότι έχουν «μετριοπαθή στάση» στα θέματα της συμβίωσης με την μειονότητα στην Θράκη και την εν γένει θέση που παίρνουν για τα  εθνικά θέματα.

Οι κύκλοι αυτοί  που έμαθαν μέχρι σήμερα  να «επαγγέλονται»  τα ζητήματα της Θράκης και να προβάλουν τον κίνδυνο της με βερμπαλιστικούς χαρακτηρισμούς όπως « κινδυνεύει, χάνεται κοσσοβοποιείται , Τουρκεύει, εξαγοράζεται κ.λ.π» κατάλαβαν  πλέον ότι  με τις αλλαγές  που υπήρξαν στις ηγεσίες των ακριτικών αυτών Μητροπόλεων  έχασαν  την στήριξη που είχαν και επιτίθενται  στους υγειώς  σκεπτομένους οικείους Ιεράρχες.

Ο Αλεξανδρουπόλεως  Άνθιμος, ο Διδυμοτείχου Δαμασκηνός, ο Ξάνθης Παντελεήμων και ο Μαρωνείας Παντελεήμων.

Το χείριστο όλων είναι ότι σε αυτούς τους κύκλους βρίσκονται άνθρωποι που κατορθώνουν και ποδηγετούν τον λαό , καθώς  με το κύρος που έχουν και την θέση που κατέχουν  κατευθύνουν λανθασμένα τα ζητήματα και στρέφουν τους απλά σκεπτόμενους εναντίον όλων αυτών που βάλλουν κατά των συμφερόντων τους. Γιατί  δεν είναι λίγοι οι «επαγγελματίες» αυτού του είδους που εκμεταλεύτηκαν όλα αυτά και έγιναν συνομιλητές θεσμικών οργάνων,  αναρριχήθηκαν  σε θέσεις ή  δήλωσαν με το πατριδοκάπηλο έργο τους «ωσί παρόντες» .

Ακόμη δεν γίνεται κατανοητό πώς διάφοροι εξωπανεπιστημιακοί κύκλοι  θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα να αποφαίνονται στην ίδρυση ή μη κατευθύνσεων  στις Πανεπιστημιακές Σχολές , να έχουν λόγο στην εκλογή ή μη  σε ακαδημαϊκές θέσεις. Και επί πλέον να θεωρείται κεκτημένο τους δικαίωμα  να  αποφαίνονται θετικά ή αρνητικά. Όλα αυτά όμως τα « δικαιώματα» οι φορείς και οι μεμονωμένοι  «προστάτες του έθνους»  τα πήραν και θέλουν να τα διατηρούν από την εποχή του 1950 όταν η χώρα ακόμη δεν είχε μια σταθερή πολιτική γύρω από τα θέματα αυτά. Σήμερα που η χώρα ακολουθεί μια άλλη πολιτική , καλή ή όχι, διερωτώμαι  γιατί συνεχίζει και αποδέχεται  τις παρεμβάσεις……Μήπως έχοντας  απότερο σκοπό την ψηφοθηρία???

Θα αναφερθώ στον σημερινό Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο , ο οποίος όντας Αλεξανδρουπόλεως πρωτοστατούσε   σε ζητήματα εξωεκκλησιαστικά  και παρέμβαινε  στην Πολιτεία , πολλές φορές όχι πολιτικά , αλλά με βάσει τα πιστεύω και την παιδεία του.

Κατηγόρησε το τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ότι «εγκληματεί» με την ίδρυση Κατεύθυνσης Ισλαμικών Σπουδών. Του απάντησε δε πολύ ορθά και τεκμηρωμένα ο Προέδρος του τμήματος  καθηγητής Χρυσόστομος Σταμούλης λέγοντας « εάν η γνώση είναι έγκλημα, ναι με την απόφαση μας αυτή έχουμε εγκληματίσει» . Ενώ σε άλλο σημείο της συνέντευξης που παραχώρησε σημειώνει « οι Θεολογικές Σχολές δεν ανήκουν στην Εκκλησία. Τα Θεολογικά τμήματα δεν έχουν ομολογιακό χαρακτήρα και βεβαίως δεν είναι χώροι κατήχησης της Εκκλησίας» βάζοντας έτσι τέρμα στην ανάμειξη  που θέλει να έχει ο καθένας στα εσωπανεπιστημιακά ζητήματα.

Είναι επικίνδυνο λοιπόν να θέλει ο καθένας να ασχολείται με αλλότρια προς αυτόν θέματα  , ιδιαίτερα αν έχει έναν θεσμικό ρόλο. Δεν έγινε κατανοητό ακόμη ότι όλοι αυτοί που «εκμεταλεύονται» την Θράκη  παίζουν με την φωτιά , αφού είναι  πολύ «μικροί» στην όραση και στην οσμή για να δούνε κάπου πιο μακριά  τι συμβαίνει στον περίγυρο τους.  Για τα προβλήματα που δημιουργούνται δεν φταίνε οι θρησκείες ή οι πολιτισμοί. Φταίνε οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται διαφορετικά  τις θρησκείες και τους πολιτισμούς, οπότε τους ερμηνεύουν κατά το δοκούν και δεν εννοούν να καταλάβουν ότι η διαφορετικότητα είναι προνόμιο , καθώς  και η από κοινού ζωή πολύ καλύτερη  των συγκρούσεων.      

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΟΙΚΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ

35.000 ψυχές προσπαθούν να κρατήσουν τις ρίζες τους

Από το σύνολο των Ελλήνων που ζούνε στη Βουλγαρία ακούγεται ένα παράπονο για τη «μητέρα πατρίδα». Η έλλειψη σημαντικού ενδιαφέροντος, η έλλειψη οικονομικής στήριξης και η ανυπαρξία της ελληνικής παρουσίας

Του ΣΥΜΕΩΝ ΣΟΛΤΑΡΙΔΗ

Στις 35.000 θα μπορούσαν να υπολογισθούν οι Ελληνες που ζούνε στη γειτονική Βουλγαρία. Θα μπορούσαμε δε να τους κατανέμουμε σε 2.500 Ελλαδίτες, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν από το 1990 σαν επιχειρηματίες-επενδυτές, σε 2.500, οι οποίοι βρίσκονται από τη μετεμφυλιακή εποχή, σε 15.000 Σαρακατσάνους και σε 15.000 γηγενείς Μαυροθαλασσίτες των οποίων η εγκατάσταση στα παράλια της Μ. Θάλασσας ανάγεται στον 6ο αιώνα π.Χ.

Μέλη του Ελληνικού Επιχειρηματικού Συμβουλίου ΒουλγαρίαςΟι Ελληνες που εγκαταστάθηκαν μετά τον εμφύλιο κυρίως βρίσκονται στη Σόφια και ίδρυσαν το 1951 τη «Δημοκρατική Οργάνωση Μόρφωσης και Πολιτισμού» την οποία δεν αναγνώριζε το ελληνικό κράτος λόγω των ιδεολογιών που έφερε. Επαψε να ισχύει το 1982 και το 1991 επανιδρύθηκε με την προσθήκη του χαρακτηρισμού «Σύλλογος», οπότε και αναγνωρίσθηκε από την Ελλάδα.

Σκοπός της ίδρυσής του είναι η διατήρηση των ηθών και εθίμων, ελληνικών χορών με το συγκρότημα «Ακρόπολις» που έχουν ιδρύσει, η διοργάνωση εκδηλώσεων την 25η Μαρτίου, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα και η αποστολή παιδιών μέσω κατασκηνωτικών προγραμμάτων στην Ελλάδα, τα οποία διακόπηκαν λόγω οικονομικής κρίσης και μάλλον θα ξεκινήσουν από φέτος με 10 παιδιά.

Μέσα στις δράσεις τους είναι και η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας από εθελοντές εκπαιδευτικούς, με παλιά βιβλία αφού δεν αποστέλλονται από την Ελλάδα.

Στη Σόφια κυρίως κατοικούν και οι εξ Ελλάδος επενδυτές. Αποτελούν μια δυναμική κοινότητα η οποία οικονομικά εκφράζεται μέσω του Ελληνικού Επιχειρηματικού Συμβουλίου στη Βουλγαρία που «πυροσβεστικά» επιλύει αρκετά ζητήματα τα οποία αναφύονται λόγω «ανυπαρξίας» άλλων οικονομικών πόρων.

Για παράδειγμα, στη Σόφια οι εκεί Ελληνες με σκοπό τα παιδιά τους να μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα, ιστορία, γεωγραφία και τον πολιτισμό ίδρυσαν νόμιμο, αναγνωρισμένο από τις βουλγαρικές Αρχές «Ελληνικό σχολείο» το οποίο συντηρούν οι ίδιοι. Τα μαθήματα γίνονται από 3 εκπαιδευτικούς που στέλνονται από την Ελλάδα στο πλαίσιο των αποσπάσεων που λαμβάνουν και διδάσκουν καθημερινά 2-3 ώρες μετά τις 5 το απόγευμα.

Σε δεκάδες οικισμούς

Κάτοικοι της οροσειράς του Αίμου οι Σαρακατσάνοι, είναι διάσπαρτοι σε δεκάδες οικισμούς, χωριά και πόλεις. Πάνω από 6.000 κατοικούν στο Σλίβεν, όπου ίδρυσαν τον πρώτο σύλλογό τους το 1990 και στη συνέχεια το 1991 οργανώθηκαν σε Ομοσπονδία με την ονομασία «Ομοσπονδία Σαρακατσάνων Βουλγαρίας, Σλίβεν» συμπεριλαμβάνοντας τους πάνω από 20 Συλλόγους που βρίσκονται από το Κάρναμπατ μέχρι τη Μοντάνα και το Κότελ.

Οι δράσεις τους είναι η διατήρηση των ηθών και εθίμων, η δημιουργία κάθε χρόνο «ανταμώματος», η εκμάθηση των χορών και της μουσικής, οπότε και διατηρούν 8 συγκροτήματα.

Επιπλέον η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, η οποία βάλλεται από την παγκοσμιοποιημένη εποχή και την ένταξή τους στη βουλγαρική κοινωνία, με αποτέλεσμα η δεύτερη και κυρίως η τρίτη γενιά να δυσκολεύεται να ομιλεί την ελληνική. Φροντιστηριακά μαθήματα κάνουν σε Σλίβεν, Κάρλοβο και Κάζανλι - φοιτούν περίπου 200 παιδιά, τα οποία διδάσκονται από εθελοντές δασκάλους των οποίων τα έξοδα αδυνατούν να πληρώσουν, παρά την οικονομική πρόοδό τους, ενώ είναι ανύπαρκτα τα ελληνικά βιβλία.

Αρκετά μέλη της σαρακατσάνικης κοινότητας στο Σλίβεν έμμεσα «κατηγορούν» την ελληνική αδιαφορία και απουσία, τη μη στήριξη των συλλόγων, λέγοντας ότι «η Ελλάδα είναι απούσα στο έργο που επιτελούν οι σύλλογοι, αλλά παρούσα στους χορούς και στα πανηγύρια».

Από οικονομικής πλευράς έχουν προοδεύσει αφού ελέγχουν το 80% της οικονομικής ζωής του Σλίβεν με διάφορους κλάδους που έχουν αναπτύξει, με εργοστάσια που έχουν δημιουργήσει, με ξενοδοχειακές μονάδες που ίδρυσαν. Παρά τη δυναμική όμως που δείχνουν, η πραγματικότητα παρουσιάζεται διαφορετική αφού η οικονομική κρίση της Βουλγαρίας έχει τελματώσει την αγορά. Για παράδειγμα κατασκευαστική εταιρεία, η οποία έκανε οικιστικές μονάδες που αριθμούν συνολικά 175 διαμερίσματα - ξενοδοχεία, κατόρθωσε και πούλησε μόνο τα 25.

Τέλος, οι Ελληνες της Μαύρης Θάλασσας αποτελούν ένα άλλο δυναμικό τμήμα του Ελληνισμού της Βουλγαρίας. Εχουν ιδρύσει συλλόγους σε 9 κυρίως πόλεις και κωμοπόλεις από τον Πύργο και την Αγχίαλο μέχρι τη Βασιλική (Τσάρεβο) και προσπαθούν να διατηρήσουν τα ήθη και έθιμά τους δίνοντας έμφαση στην ελληνική γλώσσα και στον πολιτισμό.

Σχέσεις μεταξύ των δύο λαών

Μεταξύ των δραστηριοτήτων τους είναι και η ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των λαών Βουλγαρίας και Ελλάδας, μια και οι σύλλογοί τους φέρουν τις ονομασίες «Σύλλογοι Ελληνοβουλγαρικού Πολιτισμού». Κάνουν φροντιστηριακά μαθήματα στην Αγχίαλο, στη Σωζόπολη και στη Μεσημβρία, τα οποία παρακολουθούν περίπου 150 παιδιά - διδάσκουν εθελοντές Ελληνες εκπαιδευτικοί, αφού δεν λαμβάνουν οικονομική στήριξη από πουθενά.

Από οικονομικής πλευράς ασχολούνται με τον τουρισμό, την αλιεία, τη γεωργία, την αμπελουργία - παραγωγή κρασιών και την καλλιέργεια ροδάκινων, κερασιών και καρπουζιών.

Επιπλέον υπάρχει και ένα αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό το οποίο στηρίζει την προσπάθεια της κοινότητάς τους με ευρωπαϊκά προγράμματα και συντελεί στην εν γένει πρόοδό τους.

Από το σύνολο των Ελλήνων που ζούνε στη Βουλγαρία ακούγεται ένα παράπονο για τη «μητέρα πατρίδα». Η έλλειψη σημαντικού ενδιαφέροντος, η έλλειψη οικονομικής στήριξης και η ανυπαρξία της ελληνικής παρουσίας. Σαρακατσάνοι και μερίδα μετεμφυλιακών Ελλήνων που ζούνε στη Βουλγαρία ζητούν, όπως μας είπανε, να λάβουν την ελληνική υπηκοότητα στο πλαίσιο της διπλής υπηκοότητας που υφίσταται και δεν τους την παρέχει η ελληνική πολιτεία. «Δεν θα μετακομίσουμε στην Ελλάδα, αφού το βιος μας είναι εδώ, η δεύτερη πατρίδα μας είναι εδώ. Μας αρκεί και μόνο ότι θα είμαστε και Ελληνες υπήκοοι, αφού είμαστε Ελληνες», δηλώνουν.

Ακόμη μία ισχυρή ελληνική κοινότητα διαπρέπει στο εξωτερικό με αισθητή την απουσία της ελληνικής πολιτείας, η οποία μάλλον έχει λησμονήσει την ύπαρξή της.

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=442010

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Σήμερα οι ελληνικές επενδύσεις στη γενική κατάταξη των ξένων επενδυτών είναι στην τρίτη θέση μετά τις Αυστρία και Ολλανδία. Οι μεγαλύτερες εισροές κεφαλαίων καταγράφηκαν στο χρηματοπιστωτικό τομέα, στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο, στις επισκευές αυτοκινήτων, στα είδη προσωπικής και οικιακής χρήσης

Του ΣΥΜΕΩΝ ΣΟΛΤΑΡΙΔΗ

Η Βουλγαρία συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών με το χαμηλότερο ρυθμό πληθυσμιακής ανάπτυξης σε παγκόσμιο επίπεδο. Η αρνητική αύξηση του πληθυσμού ξεκινά από το 1990 και οφείλεται στις οικονομικές δυσκολίες της εποχής, σε συνδυασμό με την αύξηση της υπογεννητικότητας, αλλά και της μετανάστευσης.

Εντονη, παρά τα όποια προβλήματα έχει λόγω της οικονομικής κρίσης, η ελληνική επενδυτική πρωτοβουλία και δράση στη γειτονική χώρα, η οποία ανακάμπτει με γοργούς ρυθμούς και η οποία για να προσελκύσει ξένα κεφάλαια αναπροσαρμόζει συνεχώς τους νόμους της, βάλλει κατά της διαφθοράς και παρέχει ελαφρύνσεις και κίνητραΑυτήν τη μείωση του εργατικού δυναμικού και της δυναμικής της οικονομίας προσπάθησε να τα αντιμετωπίσει επενδύοντας στο ξένο κεφάλαιο με σκοπό να καλυτερεύσει τις οικονομικές της συνθήκες.

Οι ελληνικές επενδύσεις

Η ελληνική επενδυτική δραστηριότητα ξεκινά τα έτη 1990-1993, ενώ σε μια δεκαετία εμφανίζονται γραμμένες στα βουλγαρικά μητρώα περίπου 4.000 επιχειρήσεις από τις οποίες το 1/3 είναι ενεργές. Ο κύριος όγκος τους συγκεντρώνεται στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας και επεκτείνονται σε εκατοντάδες κλάδους.

Σήμερα οι ελληνικές επενδύσεις στη γενική κατάταξη των ξένων επενδυτών είναι στην τρίτη θέση μετά τις Αυστρία και Ολλανδία. Οι μεγαλύτερες εισροές κεφαλαίων καταγράφηκαν στο χρηματοπιστωτικό τομέα, στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο, στις επισκευές αυτοκινήτων, στα είδη προσωπικής και οικιακής χρήσης. Οι λόγοι δε που οδήγησαν τους Ελληνες επενδυτές και επιχειρηματίες στη Βουλγαρία είναι η χαμηλή φορολογία, το φθηνότερο εργατικό κόστος, τα χαμηλά ενοίκια και οι μεταφορικές υπηρεσίες, αλλά και το σταθερό μακροοικονομικό περιβάλλον της Βουλγαρίας.

Σύμφωνα με έρευνα που έκανε το Ελληνικό Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων στη Σόφια, οι περισσότερες από τις εταιρείες με ελληνική συμμετοχή που βρίσκονται στη Βουλγαρία -και είναι πάνω από 3.100 επιχειρήσεις- βρίσκονται στη Σόφια. Αλλες 3.400 εταιρείες με ελληνική συμμετοχή είναι στις πόλεις κοντά στα ελληνικά σύνορα: 1) στο Πετρίτσι περίπου 1.800, 2) στο Μπλαγκόεβγκραντ περίπου 760 και 3) στο Σαντάνσκι περισσότερες από 800. Η δε Φιλιππούπολη συγκεντρώνει περίπου 600 εταιρείες με ελληνική συμμετοχή.

Από το σύνολο των ελληνικών επιχειρήσεων υπολογίζεται ότι ενεργές είναι περίπου 1.500, αν και στο Ελληνικό Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων γνωστοποίησαν την ύπαρξή τους μόνο 620 επιχειρήσεις.

Εντονη κινητικότητα παρουσίασαν την τελευταία διετία ορισμένες από τις μεγάλες επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στη Βουλγαρία, είτε επανεπενδύοντας ή επεκτείνοντας τις δραστηριότητές τους. Από τις μεγαλύτερες επενδύσεις είναι το πολυκατάστημα στη Σόφια «Ρινγκ», που θα είναι το μεγαλύτερο της βουλγαρικής πρωτεύουσας και θα λειτουργήσει τον Σεπτέμβριο και είναι κοινή επένδυση δύο ελληνικών ομίλων.

Επίσης ο όμιλος «Μαρινόπουλος» και η επιχείρηση «Τσιπίτα», η οποία έχει επεκτείνει τη δράση της στα Δυτικά Βαλκάνια και εξάγει τα προϊόντα της στη Σερβία, στην Κροατία, στο Κόσοβο, στην Αλβανία, στο Μαυροβούνιο, στα Σκόπια, στη Σλοβενία.

Στον κατασκευαστικό τομέα μεγάλη δραστηριότητα παρουσιάζει ο «Ακτωρ», ο οποίος κατασκευάζει τον αυτοκινητόδρομο «Στρούμα», που θα συνδέσει τον Προμαχώνα με τη Σόφια, και η εταιρεία «Τέρνα», που κατασκευάζει οικιστικά συγκροτήματα και σιδηροδρομικά έργα, όπως την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής υψηλών ταχυτήτων, συμπεριλαμβανομένης και της ηλεκτροκίνησης μεταξύ των σταθμών Ντιμίτροβγκραντ-Χάρμανλι.

Τέλος, στον τραπεζικό κλάδο η ελληνική παρουσία παρουσιάζει δυναμική και καλύπτει το 21,6% της τραπεζικής αγοράς μέσω της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, της Eurobank, της Alpha και της Πειραιώς. Για παράδειγμα, μόνο η Alpha έχει 86 υποκαταστήματα σε όλη τη βουλγαρική επικράτεια με περίπου 900 εργαζομένους.

Το Επιχειρηματικό Συμβούλιο

Η ελληνική επενδυτική κοινότητα στη Βουλγαρία, η οποία συμπληρώνει πάνω από 20 χρόνια παρουσίας, επένδυσε 4 δισ. ευρώ και κάλυψε δεκάδες επιχειρηματικούς κλάδους, δίνοντας περίπου 100.000 θέσεις εργασίας.

Η ύπαρξή τους όμως στην όμορη χώρα συνδέεται και με τη στήριξη της ελληνικής αγοράς και επίλυσης της κρίσης τα τελευταία χρόνια, αφού τα κέρδη των εταιρειών τους ή και ακόμη και δάνεια που εισέπραξαν τα προώθησαν στην Ελλάδα, στις μητρικές τους εταιρείες, για να διασφαλίσουν την ύπαρξή τους στην ελληνική αγορά και διατηρώντας τις θέσεις εργασίας.

Για την καλύτερη εκπροσώπησή τους στη Βουλγαρία, την αλληλοστήριξή τους, την καταγραφή των ελληνικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και την καλύτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων, το 2005 ίδρυσαν το Ελληνικό Επιχειρηματικό Συμβούλιο Βουλγαρίας, το οποίο συγκαταλέγεται στις πρώτες θέσεις ως προς τη δυναμική του, μεταξύ των άλλων ξένων Συμβουλίων.

Ο Σταμάτης Θεοδωρόπουλος, πρόεδρος του Συμβουλίου και γενικός διευθυντής της «Τσιπίτα», σχολιάζοντας το έργο που επιτελεί το Συμβούλιο είπε: «Εχουμε περίπου 200 μέλη. Μεγάλες επιχειρήσεις με έντονη και δυναμική παρουσία στην αγορά.

»Συμπληρώνοντας τα δέκα χρόνια από την ίδρυσή μας, με δυναμικό έργο και παρουσία και ικανές παρεμβάσεις προς την Ελλάδα και ιδίως τη Βουλγαρία, κατορθώσαμε και κάναμε αισθητή την παρουσία μας στην αγορά, βεβαίως σεβόμενοι τους νόμους της χώρας που μας φιλοξενεί και τηρώντας τις υποχρεώσεις μας. Τώρα λοιπόν που αισθανόμαστε ότι μπορούμε να επεκταθούμε, σκεπτόμαστε να δημιουργήσουμε άλλες δύο έδρες του Συμβουλίου σε Βάρνα και Μπλαγκόεβγκραντ, με σκοπό να συμπεριλάβουμε στους κόλπους μας υγιείς μεγάλες ή μικρομεσαίες επιχειρήσεις».

Στο ίδιο πνεύμα και ο Μάκης Μαυρόπουλος, γραμματέας του Συμβουλίου και διευθυντής εταιρειών υλοποίησης ευρωπαϊκών σχεδίων δράσης και επενδύσεων στο χώρο επαγγελματικής μίσθωσης ακινήτων, υποστήριξε ότι «το Συμβούλιο χωρίς κομματισμούς και μικροσυμφέροντα δραστηριοποιείται κρατώντας τις ισορροπίες μεταξύ της ελληνικής κρίσης και της καλής ελληνικής επιχειρηματικής εργασίας στη Βουλγαρία».

Συνεχίζοντας, τόνισε ότι η πολιτική αστάθεια που υπήρξε και η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είχαν και τις συνέπειές τους στο πρόσωπο των Ελλήνων επιχειρηματιών, αφού «διασαλεύθηκε το ελληνικό πρότυπο που υπήρχε στα Βαλκάνια, κυρίως στην ελληνική επιχειρηματικότητα» και κατέληξε «όσα κέρδισε η Ελλάδα μεταξύ των ετών 2000-2008 στον τομέα της εικόνας που είχε, τα έχασε τα επόμενα χρόνια. Το διακύβευμα είναι η Ελλάδα να μη χάσει όλα ή μέρος των στρατηγικών της πλεονεκτημάτων, παρά τις δικές μας προσπάθειες, αν δεν ανακάμψει σε γοργό ρυθμό».

Με στρατηγικό σχέδιο

Ο Βαγγέλης Λύτρας, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου και γενικός διευθυντής της Alpha Bank Βουλγαρίας, δήλωσε ότι «το Συμβούλιο συνεργάζεται και με άλλα ξένα Συμβούλια που υπάρχουν στη Βουλγαρία για την περαιτέρω οικονομική πρόοδο της χώρας και ταυτόχρονα για την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας των ξένων επιχειρήσεων».

Σημείωσε ότι «οι άλλοι ξένοι επιχειρηματίες που επενδύουν στη Βουλγαρία έχουν στρατηγικό σχέδιο, ενημερώνονται από τις χώρες τους για τη βουλγαρική αγορά, αφού τα ξένα κράτη ασκούν επενδυτικές πολιτικές σε συγκερασμό με τα οικονομικοπολιτικά δεδομένα» και κατέληξε: «Από ελληνικής πλευράς δεν υπάρχει γνώση της αγοράς συστηματικοποιημένη από το κέντρο. Οι ξένοι διπλωμάτες κατέχουν την αγορά και γνωρίζουν τα οικονομικοπολιτικά δεδομένα της χώρας που βρίσκονται ενημερώνοντας τους πολίτες-επενδυτές τους, σε αντίθεση με τους Ελληνες διπλωμάτες που αγνοούν την αγορά και δεν μπορούν να κάνουν επενδυτικές υποδείξεις».

Εντονη λοιπόν, παρά τα όποια προβλήματα έχει λόγω της οικονομικής κρίσης, η ελληνική επενδυτική πρωτοβουλία και δράση στη γειτονική χώρα, η οποία ανακάμπτει με γοργούς ρυθμούς και η οποία για να προσελκύσει ξένα κεφάλαια αναπροσαρμόζει συνεχώς τους νόμους της, βάλλει κατά της διαφθοράς και παρέχει ελαφρύνσεις και κίνητρα.

Ταυτόχρονα όμως εμφανής είναι και η ελληνική απουσία, η αδυναμία της να ενημερώνει τον Ελληνα επενδυτή, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει το γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της ελληνικής πρεσβείας στη Σόφια, το οποίο έχει «κουτσουρευτεί» από πλευράς προσωπικού, αφού δεν ανανεώνονται οι συμβάσεις των βουλγαρόφωνων εργαζομένων, με αποτέλεσμα να παραμένουν στο γραφείο δύο άτομα. Οικονομική κρίση λοιπόν ή παντελής αδιαφορία;

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=03/08/2014&id=442009