Το σχολείο της Ίμβρου και η Θράκη.

ΑΡΘΡΟ Του ΣΥΜΕΩΝ ΣΟΛΤΑΡΙΔΗ δημοσιογράφου -αναλυτή

«Και πριν αλέκτορα φωνήσαι...» από την κατάθεση και αποστολή απόψεων στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στα κόμματα υπομνήματος διαφόρων «επαϊόντων», για τη μειονοτική εκπαίδευση στη Θράκη με την οποία ζητούσαν να καταργηθεί, γράφοντας στα «παλαιότερα των υποδημάτων τους» διμερή εκπαιδευτικά πρωτόκολλα, Λωζάννη και συμφωνίες, η Τουρκία απάντησε διπλωματικά: Αν και είχε δοθεί έγκριση για λειτουργία σχολείου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Γυμνάσιο) στην Ιμβρο, αυτή θα ισχύσει από το σχολικό έτος 2015-2016.

Δέχομαι ανεπιφύλακτα την αιτιολόγηση της γείτονος ότι «η έγκριση ισχύει από το προσεχές σχολικό έτος, αφού εγκρίθηκε εντός Σεπτεμβρίου». Δέχομαι ασχολίαστα το αιτιολογικό της απόφασης. Ας μου επιτραπεί όμως να σημειώσω ότι την άρνηση για το παρόν σχολικό έτος τη λαμβάνω και σαν μία προειδοποίηση των τουρκικών Αρχών προς την ελληνική κυβέρνηση, η οποία δεν προβαίνει σε δυναμικές αλλαγές, διαφοροποιήσεις, μετατροπές στη μειονοτική εκπαίδευση προς όφελος της μειονότητας, της Θράκης, παρά τις όποιες προσπάθειες κάνει, οι οποίες και δεν ευδοκιμούν διότι η κυβερνητική πολιτική για τη Θράκη ελέγχεται από μια υπερ-εθνικιστική νοοτροπία η οποία δεν επιδέχεται αλλαγές, τις οποίες χαρακτηρίζει «αντεθνικές πράξεις».

Και το χειρότερο όλων είναι ότι οι προτεινόμενες πολιτικές για τη Θράκη, με σκοπό την πρόοδο της περιοχής και τη μορφωτική καλλιέργεια της μειονότητας, σχολιάζονται, κρίνονται και κατακρίνονται ή επικρίνονται από «ευαίσθητους εθνικά» πολίτες, οι οποίοι με τη θέση που έχουν παρεμποδίζουν αλλαγές στη μειονοτική εκπαίδευση και δεν μπορούν να δουν και να αφουγκραστούν τις καλύτερες συνθήκες που βιώνουν οι Ρωμιοί σε Πόλη, Ιμβρο και Τένεδο μετά τις πρόσφατες παραχωρήσεις που έγιναν από τις τουρκικές κυβερνήσεις.

Ε να χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι επαναλαμβανόμενες αρνητικές απαντήσεις του ελληνικού υπουργείου Παιδείας σε φορείς της μειονότητας για ίδρυση δίγλωσσων νηπιαγωγείων, στο πλαίσιο των ελληνικών νόμων και ενταγμένα στη μειονοτική παιδεία.Λύσεις θα μπορούσαν να υπάρξουν άμεσες, αφού μέλη της μειονότητας έχουν αποφοιτήσει από τμήματα νηπιαγωγών και δασκάλων από τα ελληνικά πανεπιστήμια.

Το υπάρχον ελληνικό πολιτικό σύστημα που επηρεάζεται από εθνικιστικούς και φοβικούς κύκλους και «μπάζει» από παντού δεν επιθυμεί να αντιταχθεί σε αυτό και συνεχίζει μια κατάσταση για πάρα πολλά χρόνια «ήξεις-αφήξεις», χωρίς να επιλύει τα χρόνια εκπαιδευτικά προβλήματα της μειονότητας, παρά τις προσπάθειες που κάποιοι καταβάλλουν. Συνεχίζει το πολιτικό κατεστημένο και άγει και φέρει την ελληνική πολιτεία στα θέματα που θα έπρεπε να είχε επιλύσει από την ψυχροπολεμική εποχή.

Θα πρέπει να κατανοηθεί ότι οι διμερείς πολιτικές εφαρμόζονται ένθεν-κακείθεν. Δεν υπάρχει δόγμα «μου κάνεις, σου κάνω» στην πολιτική. Αυτή τη διπλωματία χωρίς εθνικιστικές υστερίες θα πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική πολιτική στη μειονοτική εκπαίδευση, καθώς και σε άλλα ζητήματα που άπτονται της μειονότητας, χωρίς φοβικές καταστάσεις, προς το συμφέρον του συνόλου των πολιτών της Θράκης, διαφορετικά θα δούμε και άλλες «καμπάνες» σε βάρος των Ρωμιών που ζουν στη γείτονα. «Καμπάνες» για τις οποίες δεν θα μπορούν να κατηγορηθούν άλλοι, παρά εμείς που συνεχίζουμε με τις πράξεις μας και υποσκάπτουμε την παρουσία των Ρωμιών σε Πόλη, Ιμβρο και Τένεδο.


Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" 17/9/2014
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=17/09/2014&id=447832

Προέχει η σωτηρία των ψυχών και όχι τα επικοινωνιακά τρικ !!!

Σε τακτά χρονικά διαστήματα ορισμένοι Ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας, συνηθίζουν  να εκφωνούν λόγους, που αντί να ερμηνεύουν τα ιερά Αναγνώσματα ή να ομιλούν για κοινωνικά θέματα ή και ακόμη να  ομιλούν για την καθημερινότητα  του ανθρώπου  στηρίζοντας τα λεγόμενα τους  σε ρήσεις του ιερού Ευαγγελίου ή σε Πατερικά κείμενα, αυτοί  ξιφουλκούν κατά  παντός επιστητού .

Βεβαίως και ο κάθε Ιεράρχης , ως μέλος της Εκκλησίας , όπως και ο κάθε λαϊκός,  έχει το δικαίωμα να  αναλύει  με βάση την δική του παιδεία   τα διάφορα κοινωνικά γεγονότα. Είναι όμως  πέρα από τα όρια της Εκκλησιολογίας,  κάποιος να θέλει να ακούσει για τον Μέγα Βασίλειο ή  την παραβολή του Ασώτου μέσα από την σύγχρονη πραγματικότητα και αντ’ αυτών να ακούει  την αγαπημένη θεματική κάποιων που είναι τα εθνικά ζητήματα, το Τζιχάτ, η κριτική για το σύμφωνο συμβίωσης , την υποβολή νομοσχεδίων,  ακόμη και για το σήριαλ «Σουλειμάν ο Μεγαλοπρεπής» !!!!

Θιασώτης αυτών των θεματικών ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος , ο οποίος από την εποχή που βρισκόταν στην Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης , μαζί με άλλους Μητροπολίτες της ακριτικής Θράκης , ασχολούνταν με τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα και μαζί με κάποιους  των «αυλόγυρων» τους   αναζητούσαν βήμα και απαιτούσαν να έχουν λόγο στην διαμόρφωση της πολιτικής έναντι της Τουρκίας και της μειονότητας.

Βέβαια  οι παρόμοιοι με αυτόν Ιεράρχες , κυρίως παραμεθόριων Μητροπόλεων, όπου η πολιτική που επικρατούσε ήταν εθνικιστική, θεωρούσαν τους εαυτούς τους « προστάτες της Εκκλησίας και του έθνους» με αποτέλεσμα με τα «έργα» τους να  δημιουργούν προβλήματα στον λαό και κυρίως στον θεσμό της Εκκλησίας.

Σήμερα ο ανωτέρω Μητροπολίτης από τη νέα του θέση ανέλαβε ρόλο στο ζήτημα των Σκοπίων, χωρίς όμως να λησμονεί και την Τουρκία .

Θα αναφερθώ σε τρία παραδείγματα , τα οποία ανέσυρα από το αρχείο της εφημερίδας «ιεφημερίδα» . Στις 10/2/2013  η εφημερίδα , δημοσιεύει κήρυγμα του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, ο οποίος μεταξύ των άλλων λέει « πρέπει να προβάλλουμε αντίσταση σε εκείνους που θέλουν να βλάψουν με πονηρά σχέδια την πατρίδα μας», τονίζοντας πως το τελευταίο διάστημα είναι «πολλά τα σχέδια και οι επιθυμίες κατά της πατρίδας μας, ιδιαίτερα όμως στη Θράκη και την Κομοτηνή». Άλλη πάλι φορά , στις 21/7/2014 , γράφει η ίδια εφημερίδα, ασχολήθηκε με την τηλεόραση και  άσκησε αρνητική κριτική  στην προβολή Τουρκικών σήριαλ , λέγοντας « τα προβαλλόμενα σήριαλ από το Ισλάμ και την Τουρκία είναι διαβολική ενέργεια».

Τελευταίος ισχυρισμός του, είναι  ότι έχει «πληροφορίες» σχετικά με τους παράνομους μετανάστες που έρχονται με τα καράβια  στην χώρα, ότι μεταξύ αυτών είναι «τζιχατιστές» που κόβουν λαιμούς» ( 1/9/2014).

Διερωτώμαι αν τα θέματα αυτά σχετίζονται με τους Πατέρες της Εκκλησίας ή τα Αναγνώσματα που διαβάζονται ;  Και επί πλέον αν ο κάθε Ιεράρχης και εν λόγω ο συγκεκριμένος,  έχει δικαίωμα  να  προκαλεί το θρησκευτικό συναίσθημα των πιστών οι οποίοι  μεταβαίνουν όχι στην Εκκλησία , αλλά στο Ναό του Θεού που είναι σώμα Χριστού και αντί να ακούνε  αναλύσεις που θα τους βοηθήσουν να βρούνε  την σωτηρία των ψυχών τους, να επικοινωνήσουν πνευματικά με τον Θεό,  να ακούνε  λόγους άκαιρους, αψυχολόγητους, από ανθρώπους οι οποίοι αναζητούν την επικαιρότητα μέσω των καναλιών και οι οποίοι  με τα λεγόμενα τους δεν μπορούν να εκπροσωπούν τον θεσμό, παρά μόνο τον εαυτό τους .

Και εν πάσει περιπτώσει, επειδή στο άρθρο 4 του Συντάγματος γράφεται ότι «όλοι οι Έλληνες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις» γιατί και  οι λαϊκοί ( όχι οι κατηχητές ή οι ιεροκήρυκες) να μην έχουν το δικαίωμα να  ομιλούν από άμβωνος και να κρίνουν, να κατακρίνουν και να  επικρίνουν  κληρικούς για «τα έργα και τις ημέρες» τους.

Θα πρέπει να σταματήσει αυτό το «παιχνίδι» του εντυπωσιασμού από μέρος ορισμένων Ιεραρχών ,  μέσω των δηλώσεων τους με άσχετα θέματα προς αυτούς  , διότι με τα λεγόμενα τους δηλώνουν «ξένοι» προς αυτά που λένε και προκαλούν «θημηδία». Το έργο του Ιεράρχη δεν είναι  να παίρνει τα λάβαρα και να τρέχει στους δρόμους, αλλά να εργάζεται για την σωτηρία του ανθρώπου, που ιδιαίτερα τόσο ανάγκη  την έχει  ο σύγχρονος άνθρωπος !!

Σημ. Οι φωτογραφίες είναι από τα αρχεία των εφημερίδων και ιστοσελίδων

Στο ξεκίνημα μιας νέας εκπαιδευτικής χρονιάς για την μειονότητα !!!

«………. το οποίο ( κράτος) ποτέ δεν ζήτησε τον λόγο από τους γονείς οι οποίοι δεν έστελναν τα παιδιά τους σχολείο και δεν εφάρμοζαν την «υποχρεωτική εκπαίδευση» και επί πλέον ποτέ δεν ζήτησε τον λόγο από όλους αυτούς τους Χριστιανούς εκπαιδευτικούς που δίδασκαν σε σχολεία του ορεινού όγκου οι οποίοι εφάρμοζαν μια δική τους εκπαιδευτική πολιτική «της μη μόρφωσης, με σκοπό να φύγουν» παραβλέποντας ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θα έφευγαν αφού δεν είναι αστοί , όπως στην Κωνσταντινούπολη, και ότι για να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο έπρεπε να μορφωθούν και διαπαιδαγωγηθούν μέσα στα σχολεία».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το άρθρο που ανέβασα πριν κανένα μήνα στην ιστοσελίδα μου με τίτλο  « η ασοφία των «σοφών» για την μειονοτική εκπαίδευση».

Σε μερικές μέρες ανοίγουν τα σχολεία. Στο σημερινό μου κομμάτι  θα αναφερθώ στα χιλιάδες παιδιά της μειονότητας ( αδόκιμος ο όρος , αλλά τον χρησιμοποιώ προς κατανόηση) τα οποία θα πάρουν τον δρόμο της μόρφωσης, στους γονείς και εκπαιδευτικούς τους  οι οποίοι ευθύνονται για το «αύριο» τους.  Γονείς και εκπαιδευτικοί  αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις που τους αναλογούν  και τις ευθύνες τους έναντι των παιδιών και μαθητών τους.  Οι δύο μαζί αποτελούν μια «μαγιά» αφού από αυτούς εξαρτάται  η διαπαιδαγώγηση, η μόρφωση, η ένταξη στον κοινωνικό ιστό όλων των παιδιών και αυριανών πολιτών της χώρας.

Τα παιδιά της μειονότητας εκτός από το δικό τους «αύριο», το μέλλον τους,  πρέπει  να  μορφωθούν , να εργασθούν , να κοινωνικοποιηθούν και να γίνουν οι αυριανοί  καθοδηγητές μιας κοινωνίας η οποία θα εργασθεί από κοινού για την πρόοδο, ευημερία και  δημιουργία νέων  δεδομένων για την περιοχή. Μιας περιοχής η οποία μπορεί να γίνει για πολλούς παράδειγμα προς μίμηση. Εξάλλου η μόρφωση και η γνώση  είναι πλούτος , είναι  ο πραγματικός καθοδηγητής στην ζωή, είναι  η πυξίδα για μια θάλασσα χωρίς κύματα με προορισμό το «καλό λιμάνι».

Οι πρώτοι συνοδοιπόροι τους , οι γονείς, οι οποίοι πρέπει να έχουν ως γνώμονα  την μόρφωση των παιδιών τους. Εγκαταλείποντας αγκυλώσεις του παρελθόντος  που δεν επέτρεπαν την  μόρφωση των παιδιών τους αφενός  μεν των αγοριών για να βοηθάνε τους γονείς στις καθημερινές εργασίες του βιοπορισμού  και αφετέρου  των κοριτσιών λόγω μιας απηρχειωμένης αντίληψης ότι τα κορίτσια δεν πρέπει να σπουδάζουν αλλά να μαθαίνουν  κοπτική και ραπτική και να περιμένουν τον καλό τους που τους τον παρουσίαζε ο πατέρας, πρέπει να στηρίξουν κάθε προσπάθεια τους και να ενδιαφέρονται  για την μαθητική τους πορεία. Και αυτό , γιατί ακόμη υπάρχουν εκατοντάδες γονέων που αδιαφορούν πλήρως για το «τι μέλει γενέσθαι των παιδιών τους»  , αδιαφορώντας  πλήρως και ναι την υποχρεωτική εκπαίδευση των παιδιών τους  καταπατώντας ακόμη και τους υφιστάμενους νόμους.

Οι δεύτεροι «φίλοι» τους και καθοδηγητές τους , οι δάσκαλοι τους. Αυτοί  που θα πρέπει να τηρούν τους νόμους , χωρίς να τους αναλύουν και ερμηνεύουν  κατά το δοκούν,  και επί πλέον αυτοί που  με την ηθική διάσταση του έργου που επιτελούν  θα καταστούν οι σημαντικότεροι «εργάτες» για την σφαιρική διαπαιδαγώγηση των παιδιών , χωρίς παρωπιδικές αντιλήψεις, χωρίς εθνικιστικές κορώνες, με κατανόηση στην ιδιαιτερότητα θα διδάξουν όχι μόνο την «ελληνομάθεια» , αλλά την  γνώση  που πρέπει να λαμβάνει κάθε άνθρωπος  για να αποφύγει την άγνοια και την ημιμάθεια .  

Στήριγμα όμως και των τριών ομάδων , των  παιδιών, των γονέων και των δασκάλων, η Πολιτεία.  Αυτή που θα μεριμνά για την σύγχρονη εκπαίδευση και γνώση. Που θα «ανοίγει σχολεία για να κλείνει φυλακές» . Που θα επιμορφώνει τους δασκάλους. Που  η διδακτέα της ύλη θα είναι σύγχρονη . Που θα εμποδίζει κάθε γονέα ο οποίος θα αδιαφορεί για την μόρφωση του παιδιού του. Που θα   μετατρέπεται σε «τιμωρό» του δικού του δημόσιου υπαλλήλου ο οποίος θα  νομίζει ότι μπορεί να ασκεί δική του εκπαιδευτική πολιτική, που θα νομίζει ότι  μπορεί να γίνει με την στάση του «αιτία φυγής των παιδιών» από την χώρα που γεννήθηκαν, που θα πιστεύει ότι με τα εθνικιστικά του ιδεώδη μπορεί να διαφοροποιήσει ένα παιδί.

Αν  όλα όσα γράφτηκαν τα εντάξει κάποιος στο ιδιαίτερο εκπαιδευτικό καθεστώς που υπάρχει  στην μειονότητα της Θράκης, με τις διεθνείς  και διμερείς υποχρεώσεις  της χώρας, τότε εύκολα κατανοεί ότι « ψευτοπατριωτικά» παιχνίδια δεν επιτρέπονται στην περιοχή, ούτε επιτρέπεται στον κάθε αδαή να υποστηρίζει επιθυμητά για εκείνον , αλλά μη εφαρμόσιμα για τους πολλούς πράγματα και προτάσεις.

Ξεκινά μια νέα σχολική χρονιά.  Πολιτεία, γονείς και εκπαιδευτικοί  ας  συνεργασθούν όλοι μαζί για την εκπαίδευση . Ιδιαίτερα για την μειονοτική εκπαίδευση  η οποία χωλαίνει και χρειάζεται ίαση.   

    

Αν ήξεραν τι υπογράφουν...

Εντονες αντιδράσεις παρατηρούνται, τελευταία, σε θέματα μειονοτικής εκπαίδευσης στη Θράκη, στη δημιουργία «Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών» στο τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Θεσσαλονίκης, στην κατασκευή ισλαμικού τεμένους στον Βοτανικό και σε κάθε τι το οποίο θεωρείται ότι δημιουργεί «πρόβλημα».

Δικαίωμα του κάθε ανθρώπου η τέλεση των θρησκευτικών του καθηκόντωνΣτέλνονται από «επαΐοντες» υπομνήματα για την κατάργηση της μειονοτικής εκπαίδευσης, που παραβλέπουν τα διεθνώς κρατούντα και τα διμερή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας πρωτόκολλα.

Αλλοι πάλι αποστέλλουν υπομνήματα και επαναφέρουν στο προσκήνιο το ζήτημα ανοικοδόμησης ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα και ζητούν την κατάργηση της απόφασης, προβάλλοντας ως επιχείρημα την ύπαρξη πολυπληθούς παρουσίας μεταναστών οι οποίοι έχουν νομιμοποιηθεί και ταυτόχρονα αντιδρούν στο γεγονός ότι το τέμενος μπορεί να το ζήτησε η Τουρκία, σε ένδειξη καλής θελήσεως από την Ελλάδα. Επιχειρηματολογούν δε προβάλλοντας το ριζοσπαστικό Ισλάμ, το οποίο καταδικάζει σύσσωμος ο μουσουλμανικός κόσμος και υποστηρίζουν, οι κύκλοι και υποστηρικτές του αιτήματος, ότι η ανέγερσή του θα επιφέρει «πολλά δεινά».

Υπομνήματα όμως εστάλησαν και για την ίδρυση κατεύθυνσης «Μουσουλμανικών Σπουδών» στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Εκφωνήθηκαν «πύρινοι» λόγοι και ο «πιστός λαός» υποκινούμενος στράφηκε κατά της απόφασης της Σχολής και κατά της πολιτείας, η οποία θέλησε να ιδρυθεί αυτή η κατεύθυνση, όπως υπάρχει σε πολλά Πανεπιστήμια στον κόσμο.

Είναι άξιον απορίας πώς ομάδες λαού, σωματεία, σύλλογοι εκτός γνωστικών τους αντικειμένων αποφασίζουν και υπογράφουν κείμενα, τα οποία εν πολλοίς δεν διαβάζουν ή και ακόμη δεν κατανοούν, και ζητούν οι αποφάσεις τους να υλοποιηθούν. Δεν γίνεται κατανοητό γιατί πειράζει ή θίγει τα χρηστά ήθη των πολιτών η ανέγερση ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα, όταν η τέλεση των θρησκευτικών υποχρεώσεων των πιστών είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου.

Ακατανόητες και οι έντονες αντιδράσεις στην ίδρυση της κατεύθυνσης «Μουσουλμανικών Σπουδών» στη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα, στην οποία η διαφορετικότητα θα μπορούσε να αποτελεί τον πλούτο της. Πώς γίνεται κάποιοι κύκλοι να δηλώνουν «δεν θέλουμε το Ισλάμ στο Πανεπιστήμιο»; Με πόση άνεση εκστομίζονται παρόμοιες θέσεις, οι οποίες προβληματίζουν όλους εμάς που δεν ανήκουμε σε ομάδες, κύκλους, οργανώσεις εκκλησιαστικές και παραεκκλησιαστικές, ακραίων αντιλήψεων, και πώς επεμβαίνουν και παρεμβαίνουν σε «χώρους» εκτός του αντικειμένου τους, ιδιαίτερα σε χώρους που άπτονται της γνώσης και της επιστήμης;

Αστοχες επίσης θεωρούνται και οι απόψεις όλων αυτών που ασχολούνται με ζητήματα μειονοτικής εκπαίδευσης της Θράκης, οι οποίοι ζητούν από την πολιτεία να εφαρμόσει απολίτικες πολιτικές.

Πάντοτε στα χρόνια που πέρασαν προβληματιζόμουν για το ποιες αιτίες οδηγούν μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων πολιτών να υποστηρίζουν «αλλότρια» προς αυτούς θέματα. Και επί πλέον γιατί να παρουσιάζονται σαν να «φοβούνται» κάτι. Ούτε το Ισλάμ είναι επικίνδυνο ούτε η μειονότητα της Θράκης αποτελεί «κίνδυνο» για τον τόπο. Κίνδυνο αποτελούν οι οπαδοί μιας μισαλλόδοξης ιδεολογίας, οι οποίοι έφθασαν σε σημείο να χαρακτηρίζουν «επικίνδυνο» κάθε τι που δεν είναι δικό τους και δεν ταυτίζεται μαζί τους.

Σέβομαι τις απόψεις όλων. Δικαιούμαι όμως να τις σχολιάζω με επιχειρήματα και όχι με απόψεις μιας νοσηρής φαντασίας. Μιας φαντασίας που «πόρρω απέχει από την πραγματικότητα».

Θα πρέπει λοιπόν, στη σημερινή εποχή όπου επικρατούν οι συγχύσεις και οι τοπικές συγκρούσεις, οι οποίες έχουν τα αίτιά τους σε οικονομικοπολιτικά συμφέροντα, να υπάρχει φειδώ στα λεγόμενα για να μη διεγείρεται ο αδαής άνθρωπος εις βάρος συνανθρώπων του. Ολοι μιλάνε για «ριζοσπαστικό Ισλάμ», χωρίς να γνωρίζουν ακόμη και τι σημαίνει. Ομως το «ριζοσπαστικό Ισλάμ» δεν νομίζω ότι απέχει πολύ από το «ριζοσπαστικό Χριστιανισμό», όταν ο τελευταίος γίνει «πιόνι» και «παιχνίδι» στα χέρια κάποιων που αγνοώντας τις συνέπειες χρησιμοποιεί τα καλώς εννοούμενα θρησκευτικότητα και πατριωτισμό.

Ας μη διαφεύγει δε από κανέναν ότι τελευταία οι συγκρούσεις γίνονται με το πρόσχημα των διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών, που στη βάση τους όμως βρίσκονται οι γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές απαιτήσεις άλλων. Δεν είναι τυχαία η καρατόμηση της Σερβίας ούτε η τριχοτόμηση που γίνεται στο Ιράκ. Και ούτε τυχαία είναι η παρουσίαση του άκρατου θρησκευτικού μένους του ΙΚΙΛ στη Μ. Ανατολή. Ας μη λησμονιέται ότι πάντοτε «η δράση φέρνει αντίδραση».

ΣΥΜΕΩΝ ΣΟΛΤΑΡΙΔΗΣ

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=444656

Ασχολίαστος βομβαρδισμός ......

Συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό οι βομβαρδισμοί της Γάζας.  Εκτός από τις επιθέσεις ένθεν κακείθεν, συνεχίζεται  η δολοφονία των ανθρώπων στην Γάζα και η καταστροφή  μνημείων πολιτισμού.  Το Ισραήλ,  ξεπέρασε τα  εσκαμμένα  και τις όποιες δικαιολογίες  και βομβαρδίζει ανηλεώς  κατοικημένες περιοχές. Πλέον η καταστροφή της  Λωρίδας της Γάζας   έχει χαρακτήρα κατάκτησης της περιοχής  ή  αποδυνάμωσης  στρατιωτικά   υπέρ των σχεδίων του Ισραήλ και των συμμάχων του ( βλ.ΗΠΑ) . Είναι οφθαλμοφανές ότι η Γάζα αποτελεί το σημείο  οικονομικής αναφοράς  στην Μέση Ανατολή και οι συγκρούσεις που γίνονται κάτω από το κάλυμμα  της τρομοκρατίας  είναι περισσότερο πολιτικοοικονομικές. Εξάλλου είναι γνωστό ότι τις ομάδες αυτές τις ανέθρεψαν οι ίδιες δυνάμεις  που σήμερα τις μάχονται..

Πλέον  αυτός ο πόλεμος εντάσσεται στο σχέδιο  αντιπαλότητας  των συμφερόντων που πηγάζουν από την διαφορετικότητα   των πολιτισμών και θρησκειών που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια.  Τα ιδεολογικά έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα και τώρα οι οικονομικές  συμμαχίες πλέον καθορίζονται   με βάσει τις αντιθέσεις.

Βομβάρδισε σχολεία, νοσοκομεία, σπίτια , ακόμη και Ναούς.,  Ισλαμικά τεμένη και Ορθόδοξη Εκκλησία.. Τον Ιερό Ναό του Αγίου Πορφυρίου  στην Γάζα ο οποίος  βρίσκεται  στην Μητρόπολη Καρθαγένης και  ανήκει στο πρεσβυγενές Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας.

Πριν περίπου ένα μήνα  τα διεθνή δημοσιογραφικά πρακτορεία  είχαν αναφερθεί  στον βομβαρδισμό του Ναού  δημοσιεύοντας και σχετικό φωτογραφικό υλικό και σημειώνοντας ότι η Ελληνόρθοξη κοινότητα  τον είχε ανοίξει για να φιλοξενήσει  Παλαιστίνιους οι οποίοι «κυνηγημένοι από την φρίκη του πολέμου προσπαθούσαν να βρούνε καταφύγιο  στον Ναό, με την ελπίδα ότι  η παραπάνω Εκκλησία δεν θα βομβαρδίζονταν» . Στο  σχετικό ρεπορτάζ του Reuters   ο  Μητροπολίτης κ. Αλέξιος  ο οποίος  έδειχνε  κομμάτι  από Ισραηλινό πύραυλο που είχε πέσει στην αυλή του Ναού  δήλωνε ότι « ήταν καθήκον της Εκκλησίας να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους».    Οι περίπου 1000 Παλαιστίνιοι  που βρίσκονταν εντός του Ναού είχαν συγκεντρωθεί λόγω  του βομβαρδισμού που είχε υποστεί η γειτονιά τους  και είχαν εγκαταλείψει  τα σπίτια τους.

Το πολεμικό αυτό «κατόρθωμα»  πέρασε στα ψηλά του Ελληνικού τύπου και της Ελληνικής δημοσιογραφίας, πλην μερικών εφημερίδων και  ιστοσελίδων  οι οποίες απλά κατέγραψαν το γεγονός αφήνοντας το ασχολίαστο. Το ίδιο έγινε και από μέρους των πολιτικών κομμάτων  μια και σήμερα η Ελλάδα είναι φίλη και σύμμαχος του Ισραήλ, οπότε και  τήρησαν «σιγήν ιχθύος». Θα μπορούσε , εν πάση περιπτώσει , η Ελληνική Κυβέρνηση  να  επισημάνει  το γεγονός  αυτό  στην Ισραηλινή . Φιλική  διπλωματία , δεν θεωρείται  η σιωπή ούτε και η αποδοχή  παρόμοιων γεγονότων. Και επειδή, διπλωματία  δεν είναι «ο εχθρός του εχθρού μου , φίλος μου» καλό θα είναι  να υπάρξουν αλλαγές στο διπλωματικό και πολιτικό πλαίσιο, όσο αυτές είναι επιτρεπτές, για να  μην  συμβούν τα «ευτράπελα» που συνέβησαν  στην Ρωσο-Ουκρανική  διαμάχη, επειδή άλλοι μας υπαγόρευσαν  την πολιτική των δικών τους συμφερότων. Και , τέλος, για να μην ζήσουμε  μια  αλλαγή πολιτικής πλεύσης μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ λόγω της γεωστρατηγικής  σημασίας  που κατέχει η Γάζα   , οπότε  τότε  θα «γελάσει κάθε πικραμένος»  για την  επιφανειακή πολιτική και διπλωματία που ακολουθεί η παρούσα Κυβέρνηση  , η οποία  ταυτίζεται με την πολιτική  που της προτείνουν , χωρίς να βλέπει ότι τα συμφέροντα  της  μπορεί να συμβαδίζουν και με άλλες διπλωματικές και πολιτικές τακτικές. 

Η καταστροφή ενός μνημείου από τη μανία του πολέμου

Ορθώς λέγεται ότι ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων των κακών. Στο διάβα των αιώνων επιβεβαιώθηκε η ρήση αυτή, αφού οι άνθρωποι καταλαβαίνουν όλο και περισσότερο τα αποτελεσματα και τα  δεινά του πόλεμου. Αυτά που γνωρίζουμε καλύτερα, , εφόσον ζούμε στη σύγχρονη εποχή είναι τα δεινά που υπέστησαν οι άνθρωποι στον 20ο και στο ξεκίνημα του 21ου αι.  Εκτός από το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων θεωρειται εξίσου σημαντική η καταστροφή μνημειων πολιτισμού. Όπως είναι γνωστό σ' αυτά συγκαταλέγονται μνημεία της αρχαιότητας, μουσειακού χώροι, χώροι λατρείας κλπ.
 Ενα σημαντικό μνημείο λατρείας είναι και το παλιό μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου στις παρυφές του Ολύμπου, σε υψομετρο 1000μ ,στο φαράγγι του Ενιπέα. Η περιοχή φανταστική. Το πράσινο κατακλύζει τις πλαγιές του βουνού. Ήταν φυσικο ο Αγιος Διονύσιος να αναζητήσει σ' αυτήν την περιοχή το 1542 ενα ιδανικό μέρος για να ιδρύσει το μοναστήρι του, όπου θα ήκμαζε η μοναστική ζωή και ο άνθρωπος θα είχε τη δυνατότητα να επικοινωνήσει πνευματικά με το Θεό. Πραγματικά είναι ο ιδανικός τόπος πνευματικής ανάτασης,"της εν Χριστώ ζωής" όπως θα έλεγαν οι πατέρες της εκκλησίας και της ολοκλήρωσης του ανθρώπου.

  Σ' αυτόν λοιπόν τον καταπράσινο τόπο το μοναστήρι στο διάβα των αιώνων δέχθηκε επιδρομες και επιθεσεις αλλά  άντεξε.
  Και ήρθαν δύσκολοι καιροί, "χαλεποί" όπως θα τους χαρακτήριζε ο διηγηματογράφος. Ήταν το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου, το 1943. Οι Γερμανοί κατακτητές μαθαίνοντας ότι στο μοναστήρι φυλοξενούνται αντάρτες κι ότι αποτελεί πυριτιδαποθήκη τους, αποφασίζουν να το βομβαρδίσουν για να καταπνίξουν κάθε αντίσταση στην περιοχή. Δε σκέπτονταν όμως πως ταυτόχρονα βομβάρδιζαν και τον πολιτισμό. Ενα πολιτισμό του οποίου τα μνημεία κοσμούσαν την ανθρωπότητα. Κατέστρεψαν ενα ύστερο-βυζαντινό μνημείο που άντεξε στο διάβα των αιώνων αλλά χάθηκε στη μανία του πολέμου.

 Σήμερα αναστηλώνεται στο πλαίσιο του προγράμματος ΕΣΠΑ2007-2013 με πρόγραμμα που εκπονεί η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων της Περιφέρειας Αν. Μακεδονιας και Θράκης. Οι εργασίες συνεχίζονται δυναμικά. Θα προτείναμε όμως η Εφ. Αρχαιοτήτων να κρατήσει ανέπαφο τον κατεστραμένο δυτικό τοίχο, ώστε να αποτελεί μαρτυρία καταστροφής πολιτιστικών και θρησκευτικών μνημείων κατά τη διάρκεια πολέμου. Η διατήρηση ενός τμηματος του βομβαρδισμενου τοίχου θα βοηθήσει στη διατήρηση ης ιστορικής μνήμης και μπορεί να λειτουργήσει σαν ανασταλτικός παράγοντας για παρόμοιες πράξεις στο μέλλον. 

Η α-σοφία των "σοφών" για τη μειονοτική εκπαίδευση

  Στα μέσα Ιουλίου 110 «σοφοί» έστειλαν  υπόμνημα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και, όπως αναφέρουν,  «ζητούν αλλαγή  στην εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων της Θράκης».  Αναφέρονται  στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση , παρεπιμπτόντως αναφέρονται στην δευτεροβάθμια μειονοτική εκπαίδευση και στην πραγματικότητα «ζητούν την κατάργηση της».

    Προτού  αναλύσουμε τις θέσεις του υπομνήματος  ας  σημειώσουμε ότι από τους 110 «σοφούς» με μεγάλη  γενναιοδωρία  θα δεχθούμε ότι μόνο 19  άτομα ακούσανε και γνωρίζουν το θέμα, 9 ασχολούνται με το θέμα και ίσως  μόνο 2 ή 3 έχουν εντρυφήσει  , με βάσει τα προσωπικά τους και όχι τα διμερή ή διεθνή  δεδομένα.

   Ένα άλλο ζήτημα  το οποίο  χρειάζεται  την δέουσα προσοχή είναι ότι γίνεται αναφορά στην Ελληνομάθεια των παιδιών της μειονότητας , ωσάν τα σχολεία να είναι φροντιστήρια «ελληνικής γλώσσας» και όχι εκπαιδευτικά ιδρύματα παροχής παιδείας και σφαιρικής μόρφωσης . Δηλαδή γενικής παιδείας, όπως μόρφωσης, πολιτισμού ,  σεβασμού στην ιδιαιτερότητα και αποδοχή προς το άλλο, το ξένο. Ιστορίας , γεωγραφίας, Αγωγής κ.λ.π.

   Τέλος , το σημαντικότερο όλων είναι ότι οι «επαϊοντες» περί της μειονοτικής εκπαίδευσης, με τις απαιτήσεις, αιτήσεις και αναφορές τους ζητούν κατάργηση  στην πράξη και  στην ουσία όλων των διμερών συμφωνιών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και ταυτόχρονα  την κατάργηση του 41^ου άρθρου της Λοζάνης  που αναφέρεται στην προστασία και διευκόλυνση  της μειονοτικής εκπαίδευσης, ένθεν κακείθεν. Όσο για το  επιχείρημα «περί αμοιβαιότητας»  θεωρείται παρωχημένο  επιχείρημα , αφού  δεν απορρέει ούτε  από το 45 άρθρο της Λοζάνης, το οποίο απλά και μόνο ερμηνεύεται κατά το δοκούν  και  από την άλλη μπορεί να  ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου στην άλλη πλευρά του Αιγαίου.

   Αφού προηγουμένως ,  μας επιτραπεί να θέσουμε  εν αμφιβόλω  την αναφερομένη «μελέτη που  εκπονήθηκε  από  ομάδα εκπαιδευτικών» μια και δεν  παρουσιάζεται μαζί με τις προτάσεις, ούτε και γίνεται αναφορά στον φορέα που την έκανε , ούτε στο σύστημα  που ακολουθήθηκε και στα τεστ που υποβλήθηκαν στους μαθητές, να θέσουμε τον προβληματισμό μας για το πώς μετρήθηκε το επίπεδο γνώσης της Ελληνικής γλώσσας των μουσουλμανοπαίδων , εξάγοντας το συμπέρασμα ότι  «χωλαίνει». !!

   Από την άλλη  από τα  γραφόμενα βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι εισηγητές επιθυμούν την κατάργηση της μειονοτικής εκπαίδευσης, εστιάζοντας στην θρησκευτική και όχι γλωσσική ταυτότητα των παιδιών και ζητούν  όλα τα παιδιά της μειονότητας να  παροτρυνθούν να φοιτήσουν σε δημόσια σχολεία. Ας αναλογισθούμε  την αντίδραση των τριών επίσημων μειονοτήτων στην γειτονική Τουρκία  εάν διάβαζαν την εισήγηση αυτών των «σοφών», αφού θα υποχρεώνονταν, στα πλαίσια της αμοιβαιότητας που επικαλούνται οι σοφοί μας, να κλείσουν τα σχολεία τους και να αρχίσουν να αποστέλλουν  τα παιδιά τους στα δημόσια ( Τουρκικά) σχολεία !! Βέβαια όπως στην Τουρκία , έτσι και στην Ελλάδα, οι γονείς έχουν το δικαίωμα να στέλνουν τα παιδιά τους σε όποια σχολεία επιθυμούν και φυσικά αυτό αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα τους. Όσο για το  συνεχιζόμενο επιχείρημα  πολλών «ανίδεων» ότι  στην Θράκη πρέπει να γίνουν σχολεία και να θεσπιστούν εκπαιδευτικά συστήματα  πολλών γλωσσικών ομάδων που διαμένουν σε αυτή, ας μην το συνεχίσουν  πριν κατανοήσουν για το τι συμβαίνει στον «Βαλκανικό αυλόγυρο» μας.!!

    Άξια ανάλυσης είναι  η άποψη των εισηγητών ότι «τα μειονοτικά σχολεία αποδείχθηκαν στην πράξη μειονεκτικά, σχολεία ημιμάθειας……. ότι μέσα από την μειονοτική εκπαίδευση τα παιδιά γκετοποιούνται…….ότι τα μειονοτικά σχολεία είναι επιπλέον αντιδημοκρατικά».

   Βαρύγδουπες  εκφράσεις  των οποίων όμως η  αιτία και το πρωθύστερο πρέπει να αναζητηθεί εκτός μειονοτικής εκπαίδευσης.  Θεωρείται δεδομένο ότι οι εισηγητές δεν θα αναφέρονται στο σύνολο των  Χριστιανών εκπαιδευτικών οι οποίοι  είναι απόφοιτοι Πανεπιστημίων και Παιδαγωγικών σχολών. Θα αναφέρονται μάλλον στους εκπαιδευτικούς αποφοίτους της Ειδικής Παιδαγωγικής Σχολής Θεσσαλονίκης (ΕΠΑΘ), στους εκπαιδευτικούς  αποφοίτους του Ιεροσπουδαστηρίου «Μεντρεσέ» Κομοτηνής και Εχίνου και στους μέχρι πρότινος  «προσοντούχους» Μουσουλμάνους εκπαιδευτικούς.  Χαρακτηρίζουν τους μειονοτικούς εκπαιδευτικούς «ημιμαθείς». Τα αίτια ας τα αναζητήσουν στην δημιουργία της ΕΠΑΘ   και στα κριτήρια  εισαγωγής στην σχολή αυτή και πρόσληψης.

    Θεωρούν ότι τα παιδιά «γκετοποιούνται». Το παιδί για να κοινωνικοποιηθεί χρειάζεται την  συνδρομή της κοινωνίας, του σχολείου και της οικογένειας. Ας ξεκινήσουμε από το τέλος. Η οικογένεια στην μειονότητα είναι «συντηρητική» .  Αυτό οφείλεται  στην θρησκεία, στα ήθη και έθιμα, στην αμορφωσιά στην οποία «εγκαταλείφθηκαν» από το κράτος οι γονείς και οι γονείς των γονέων τους από το κράτος, το οποίο ποτέ δεν ζήτησε τον λόγο από τους γονείς οι οποίοι δεν έστελναν τα παιδιά τους σχολείο και δεν εφάρμοζαν την «υποχρεωτική εκπαίδευση» και επί πλέον ποτέ δεν ζήτησε τον λόγο από όλους αυτούς τους Χριστιανούς εκπαιδευτικούς που δίδασκαν σε σχολεία του ορεινού όγκου οι οποίοι εφάρμοζαν μια δική τους εκπαιδευτική πολιτική «της μη μόρφωσης, με σκοπό να φύγουν» παραβλέποντας ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θα έφευγαν αφού δεν είναι αστοί , όπως στην Κωνσταντινούπολη, και ότι για να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο έπρεπε να μορφωθούν και διαπαιδαγωγηθούν μέσα στα σχολεία.     

  Τέλος, σημειώνουν ότι τα «σχολεία είναι αντιδημοκρατικά».  Εάν πραγματικά αυτό εννοούν, θεωρούμε  ότι η έκφραση και μόνο δεν συνάδει με το επιστημονικό και μορφωτικό τους επίπεδο , μια και  κανένα εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Ελληνική επικράτεια  δεν «διδάσκει και δεν παρέχει  αντιδημοκρατικά ιδεώδη» .

  Αναφερθήκαμε σε πολύ λίγα σημεία του υπομνήματος το οποίο  ζητά να παρέχει  εκπαίδευση  σε μειονότητα  καθαρά δημόσια καταργώντας την μειονοτική και χωρίς να  αναφέρεται και στις συνέπειες που μπορούν να υπάρξουν. Υποβάλει προτάσεις «ιδεατές» οι οποίες άλλες υλοποιούνται από τα ΚΕΣΠΕΜ και άλλες  δεν μπορούν να εφαρμοσθούν ούτε στα δημόσια  σχολεία του «Κολωνακίου» . Δεν αναφέρονται καν στην εκμάθηση της μητρικής γλώσσας  των παιδιών αυτών και επιθυμούν να «αφομοιωθούν» εντός του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος. Αποδεχόμενοι πλήρως  την θρησκευτική υφή της μειονότητας  προτείνουν την διδασκαλία του Κορανίου στην Αραβική  και ερμηνεία  του στην Ελληνική. Διερωτήθηκαν οι «σοφοί» αν  οι  διδάσκοντες γνωρίζουν άπταιστα την Ελληνική και Αραβική για να το πράξουν και ταυτόχρονα αν τα παιδιά γνωρίζουν άπταιστα την Ελληνική για να τα καταλάβουν ;

   Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πλείστα όσα παραδείγματα για να  αποδείξουμε την αδυναμία των λεγομένων. Για τον λόγο αυτό θα επιθυμούσαμε οι «σοφοί» να υποβάλλουν προτάσεις   εφαρμόσιμες, ανάλογες με τα δεδομένα τα οποία επικρατούν στην μειονότητα η οποία  τα τελευταία χρόνια άρχισε να έχει αποφοίτους  Τουρκικών και Ελληνικών Πανεπιστημίων , να μετατρέπεται από καθαρώς αγροτική σε ημι-αστική κοινωνία  και να  σηματοδοτεί μια νέα εποχή προς το συμφέρον συνολικά του τόπου. Μήπως τελικά αυτό τους φοβίζει;;;

   Όσο για τους υπογράφοντες , θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι σεβόμαστε τις προθέσεις και  τα γνωστικά τους αντικείμενα  , την ακαδημαϊκή τους ή στρατιωτική ή ιατρική καριέρα και προσφορά, αλλά μάλλον σε ξένο προς αυτούς γνωστικό πεδίο έχουν υπεισέλθει .  Το μειονοτικό  είναι ζήτημα που συνεχώς το μελετάς και στο τέλος  δηλώνεις  « γηράσκω αεί διδασκόμενος» !! Δεν χρειάζονται λοιπόν ερασιτεχνισμοί  σε θέματα  άγνωστα. Και αυτό γιατί οι ερασιτεχνισμοί επέφεραν δυσμενέστατες συνέπειες. 

Ας μην  διαφεύγει από το νου κανενός ότι οι Ρωμιοί στην Πόλη , Ίμβρο και Τένεδο δεν έχουν «τελειώσει» , οπότε και δεν χρειάζονται προτάσεις  «ά-σοφων»  με επιπτώσεις σε αυτούς. Ιδιαίτερα όταν οι προτάσεις αυτές υπογράφονται και από άτομα που  κατάγονται από την Πόλη !!!!